Teknik Pengajaran sejarah KSSM

Alhamdulillah, tahun ini merupakan tahun pertama pelaksanaan kssm di sekolah seluruh negara.

Mungkin ada cikgu yang stress dengan pelaksanaan ini,. Jika ada cikgu yang stress, seharusnya cikgu perlu menarik nafas dan mengubah mindset semula. Sebenarnya mengajar kssm jauh lebih seronok daripada mengajar kbsm semakan. Kenapa seronok?

1. Semestinya RPH yang sudah ada panduan, Cikgu2 sudah tidak perlu pening kepala nak fikir mengenai rph, hanya salin je daripada rph yang diberi, cuma cikgu perlu fikirkan aktiviti je, xkan xboleh fikir kot,.

2. Buku teks yang lebih ringkas, warna warni dan solibus yang makin kurang. Maknya cikgu tak payah nak pening nak kejar solibus, Kalau cg mengajar mcm ajar kbsm semakan, bulan mei dah habis 1 buku teks tu. Jadi ajar je perlahan3. yang penting pelajar faham.

3. Tidak terlalu terikat dengan buku teks, Maknanya buku teks hanyalah sebagai panduan. Yang penting aktiviti yang menjurus kepada buku teks.

Apa aktiviti yang saya buat untuk sejarah kssm?

Sekarang standard kandungan 1 belum habis lagi.. huhuuhu.. lambatnya... Jadi saya nak kongsikan aktiviti yang dibuat dalam kelas...

1. Semasa ajar sumber primer dan sekunder ( sekarang dah xboleh panggil sumber pertama dan kedua dah ) , saya bawa budak pusing sekolah, suruh mereka senaraikan sumber sejarah yang mereka jumpa... contoh keratan akhbar, batu bersurat jika ada, monumen, seni bina , bangunan, dll... Masuk je kelas saya sruh budak cerakinkan sumber yang dia jumpa kepada sumber primer atau sumber sekunder... Yang penting sebelum itu, budak kena faham apa itu sumber pertama dan sumber kedua.

2. Semasa ajar kaedah penyelidikan, kaedah  lisan contohnya , saya bawa budak keluar cari cg, untuk bertanyakan mengenai sejarah sekolah .. budak bukan main seronok lagi, soalan yang ditanya pun diluar akal fikiran kita,.. macam3 soalan ada sampai xcukup masa. untuk kaedah arkelogi mungkin cg boleh suruh budak buat gali cari. tapi sebelum itu tanam la dlu pinggan ke apa ke... 

3. Saya xbanayak bercakap dalam kelas... saya banyak buat aktiviti... PAK 21 ni guru sebagai fasilitator.. semua budak buat sendiri.... huhu

Sumbangan Mahatma Ghandi

Mahatma Ghandi atau Ba-Pu

Mahatma Ghandi telah menggunakan method perjuangan secara tidak kekerasan yang dikenali dengan konsep Sathyagraha sehingga memaksa British akur dengan golongan yang berjuang tanpa menggunakan senjata. Pada 1919,British telah cuba untuk melaksanakan satu pembaharuan yang dikenali sebagai Montagu-Chelmsford yang mana orang India akan ditempatkan sebagai pegawai-pegawai awam dan juga memberikan penglibatan yang lebih besar dalam dewan perwakilan namun perkara ini ditentang oleh Mahatma Ghandi yang menyebut perkara ini sebagai satu kaedah “ pengebirian” yang mana masyarakat India pada hakikatnya tidak mendapat apa-apa.  Malah Mahatma Ghandi telah mendorong masyarakat India untuk menjalankan program “non-kooperasi ( tidak berkerjasama ) total” yang mana bukan hanya tidak menyertai jawatan yang diberi oleh Inggeris namun turut memboikot bahasa Inggeris, sistem perundangan Inggeris,barang-barang yang berkaitan Inggeris termasuklah tekstil. Dasar yang dijalankan oleh Ghandi ini turut disokong oleh pemimpin Islam seperti Muhammad Iqbal.

Idea yang dikemukan oleh Mahatma Ghandi ini pernah ditentang oleh puak nasionalis yang lain yang mengatakan idea yang dikemukan oleh Mahatma Ghandi sebagai pengingkaran,berputus asa dan satu rancangan untuk merosakkan sistem perundangan dan cuba mewujudkan satu bentang antara pihak pemerintah British dengan masyarakat India. Pada saat nasionalis yang semakin memuncak pada tahun 1920, Parti Kogres yang merupakan parti yang terbesar di India nyaris untuk menggunakan idea Mahatma Ghandi.

Pada peringkat awal, British tidak menganggap gerakan non-kooperasi sebagai gerakan yang mengancam kekuasaannya namun apabila gerakan ini telah mendapat momentumnya, British mula merasai tekanannya British mula mengawasi gerakan yang dilakukan oleh Ghandi ini. Pada November 1921, masyarakat India telah membuktikan yang mereka telah menyahut pemikiran Mahatma Ghandi ini dengan memboikot kedatangan Tuan Wales di Bombay bahkan kedatangan pegawai British tersebut telah menyebabkan rusuhan berlaku di Bandar tersebut. Ramai anggota Parti Kongres yang ditahan oleh pemerintah sehingga parti tersebut telah meminta Ghandi untuk menjalankan dasar non-kooperasi di peringkat nasional.

Tidak lama kemudian, Ghandi telah ditangkap dan telah dijatuhi penjara selama selama 6 tahun. Namun hukuman yang dikenakan keatas Ghandi tidak lama kerana dasar non-koperasi yang dijalankan oleh Mahatma Ghandi telah menyebabkan tekanan keatas British. Beliau telah dibebaskan dan dalam masa beberapa tahun beliau tidak terlibat dengan politik.

 Sumbangan terpenting dan terbesar yang dilakukan oleh Ghandi dalam usaha menyemarakkan nasionalis dalam kalangan rakyat India ialah dengan menyatutupadukan orang Hindu dengan  orang Islam. Beliau telah berjaya menarik kelompok Islam untuk menyertai Parti Kogres dengan memainkan sentiment umat Islam pada masa itu yang dikenali sebagai gerakan Khilafat. Gerakan Khilafat atau gerakan kekhalifahan adalah gerakan yang dilakukan oleh masyarakat Islam untuk menyelamatkan Sistem Kekhalifahan di Turki. Ghandi telah memainkan peranan dengan menyokong gerakan ini untuk penyatuan masyarakat Hindu-Islam untuk mendapatkan kemerdekaan India. Peluang pertama untuk beliau memainkan peranan penting dalam gerakan ini timbul apabila diadakan Persidangan Muslim Seluruh India di Lucknow pada 21 September 1920. Beliau telah melahirkan sokongan keatas gerakan ini dan memohon masyarakat Hindu turut menyokongnya dengan mengadakan puasa,mogok, sembahyang dan dengan itu dapat mengeratkan hubungan antara umat Islam dan Hindu bagi memperjuangankan kemerdekaan India. Namun gerakan ini telah dibubarkan apabila Khalifah Uthmaniyyah telah jatuh ke tangan Kamal Attartuk.

Walaupun Mahatma Ghandi memboikot British namun beliau beberapa kali mengistiharkan bahawa beliau setia dengan kerajaan British sehingga diberi gelaran Kaiser-I-Hind oleh British pada tahun 1915. Namun sebagai bukti persahabatan antara masyarakat Hindu dan Islam, Ghandi telah berjuang untuk membebaskan Ali bersaudara yang ditahan oleh pihak British kerana menjalankan gerakan Khalifat. Beliau member jaminan kepada Liga Muslim bahawa masyarakat Hindu bersama liga tersebut untuk memperjuangkan kebebasan Ali bersaudara. Walaupun gerakan ini tidak berjaya, namun Ghandi amat konsisten untuk menyatupadukan masyarakat Islam dan Hindu sehingga beliau dituduh oleh orang Hindu sebagai lebih simpati kepada orang Islam dan orang Islam menuduh beliau sebagai tidak konsisten dalam memperjuangkan penyatupaduan masyarakat apabila beliau dipengaruhi oleh golongan ekstrim Hindu seperti Malaviya dan Lajpat Rai. Walaupun pada hakikatnya beliau tidak mahu memperjuangkan kemerdekaan jika kelompok Islam dan Hindu tidak mahu bersatu. Ini dinyatakan dalam surat beliau kepada Muhammad Ali pada 18 November 1918. Menurut beliau, pemerintahan sendiri hanya akan dapat dicapai jika umat Islam dan Hindu bersatu dan mencurahkan segala tenaga untuk mewujudkan perpaduan yang kekal.

Gerakan Khalifat telah menghargai sokongan yang diberikan oleh Ghandi keatas mereka.

Gerakan Khilafat ini disertai oleh orang Islam dan Hindu sehingga gerakan ini sudah menjadi satu gerakan pada peringkat nasional bukan lagi gerakan yang dilakukan oleh orang Islam sahaja. Walaupun Mahatma Ghandi memberi sokongan sepenuhnya pada perjuangan ini pada mulanya namun beliau telah menarik balik sokongan itu selepas berlakunya peperangan antara Afghanistan-British dan kebangkitan Moplah pada 1921.

  Memimpin Kogres kebangsaan India yang melibatkan orang Islam, Hindu dan juga Buddha. Mahatma Ghandi telah menjadi pemimpin Parti Kogress Nasional India ( INC) dari tahun 1920-1939. Mahatma Ghandi menjadi presiden parti hasil sokongan daripada orang Gujerat, wilayah-wilayah bersekutu dan juga daripada Punjab. Semasa beliau menjadi pengerusi parti, beliau telah berjaya menarik golongan rakyat termasuklah golongan Hufcaste untuk terlibat dalam politik sehingga berlaku perkembangan politik yang pesat di India sekitar tahun 1920-an hingga 1940-an. Idea yang dikemukan oleh Ghandi telah diterima oleh INC seperti Syatayagraha dan Swadeshi. Gesaan yang dilakukan oleh Ghandi telah menyebabkan British bertindak dengan menangkap dan memenjarakan ahli INC.

Agenda yang dikemukan oleh Ghandi ini terpaksa dibatalkan apabila berlaku sengketa agama antara masyarakat Islam dan Hindu dimana masyarakat Islam Moplah telah melancarkan jihad menentang penjajah Inggeris dan tuan tanah Hindu dan dibalas pula oleh orang Hindu yang diketuai oleh Arya Samaj. Peristiwa ini telah menyebabkan Ghandi menarik sokongan beliau kepada Gerakan Khalifat. Ghandi telah menggunakan simbol mesin tenunan yang menandakan keinginan beliau untuk mendekatkan golongan atasan dengan golongan bawahan. Beliau turut memperjuangan hak golongan bawahan seperti Harijan iaitu golongan yang tidak boleh disentuh yang mana menurut beliau sebagai ketidakadilan sosial.

Konsep Sathyagraha

Mahatma Ghandi

Sathyagraha adalah nama yang diberikan oleh Ghandi untuk merujuk kepada gerakan yang dibawa olehnya. Sathyagraha adalah daripada bahasa Gujerat yang terdiri daripada perkataan Sat yang bermaksud kebenaran dan Agraha bermaksud tekad. Orang Inggeris pula lebih suka untuk memaknakan Sathyagraha sebagai “passive resistance” yang mana perjuangan ini berlaku dalam kalangan kaum terlemah yang berakhir dengan kekerasan namun perkara ini dinafikan oleh Mahatma Ghandi. Sathyagraha bukan hanya menjadi satu metod penting dalam perjuangan Ghandi namun ia merupakan satu proses yang dapat memperkembangkan semangat nasionalis dalam kalangan masyarakat India.

Sathyagraha menekankan perjuangan tanpa kekerasan. Beberapa perkara telah dilakukan dengan menggunakan metod ini antaranya demontrasi aman untuk menentang monopoli penjajah keatas industry garam selain daripada bertindak memboikot barangan yang dikeluarkan oleh British serta mendesak rakyat tempatan untuk tidak membayar pajak,cukai yang dikenakan keatas mereka sehingga memaksa British untuk memberikan kemerdekaan kepada India. Konsep ini telah berjaya menyebarkan semangat kebangsaan dalam kalangan masyarakat India sekaligus untuk mendapatkan kemerdekaan India secara damai.

Gerakan Penubuhan Pakistan

Kedudukan Pakistan

Pada tahun 1905, British telah melakukan pemisahan wilayah Bengal yang mempunyai ramai penduduk Islam dari India. Setahun kemudian ditubuh Liga Muslim yang mungkin merupakan pengaruh daripada pemisahan wilayah ini. Pemisahan ini mungkin perancangan awal yang dilakukan oleh British untuk memisahkan India kepada dua negara yang berbeza. Pemisahan Pakistan diripada India dikaitkan dengan idea yang diutarakan oleh Syad Ahmad Khan dan juga penggerak dan penyokong beliau yang berada di Aligarh yang menggerakkan semangat separatisme India. Namun hakikat yang perlu diterima ialah kesedaran komunal yang berlaku kepada masyarakat Islam tidak menyeluruh dan mempunyai tahap yang berbeza diantara  satu sama lain berdasarkan kepada keadaan kehidupan sosial dan juga doktrin yang dipegang oleh mereka.

Dalam pilihanraya India tahun 1937, Parti INC telah memenangi kerusi sebanyak 74 peratus secara keseluruhan dan berjaya membentuk kerajaan tanpa memerlukan gabungan daripada parti lain melainkan dibeberapa kawasan seperti di Bombay, Assam dan Bengal dan kalah di Sind dan Punjab. Saingan INC iaitu Liga Muslim mengalami kekalahan yang tidak sepatutnya dialami oleh parti tersebut tambahan lagi bertanding di kawasan majoriti Islam di Bengal, Punjab dan Sind. Liga Muslim terpaksa menerima hakikat bahawa parti yang bersifat kebangsaan lebih diterima oleh rakyat berbanding dengan Liga Muslim. Keadaan ini tentunya menggusarkan pemimpin Liga Muslim terutamanya Muhammad Ali Jinnah. Oleh itu, Muhammad Ali Jinnah telah menggunakan isu-isu berkaitan kelangsungan politik Islam untuk menarik sokongan masyarakat Islam. Pelbagai isu yang dimainkan seperti slogan Islam dalam bahaya dan INC parti yang hanya memperjuangkan masyarakat Hindu. Semasa kepimpinan Liga Muslim oleh Muhammad Ali Jinnah pada 1934, Liga Muslim merupakan organisasi yang tidak terurus dan berpecah belah.Oleh itu beliau telah melakukan penyatuan organisasi dengan penetapan tujuan dalam bentuk teori dua bangsa.

Slogan yang dimainkan oleh Liga Muslim tersebut ternyata mampu untuk menarik sokongan daripada masyarakat Islam. Muhammad Ali Jinnah juga mendesak wilayah-wilayah yang mempunyai majoriti masyarakat Islam supaya berjuang dibawah payung Liga Islam. Muhammad Ali Jinnah telah berjaya mendesak parti-parti wilayah di Sind dan Punjab termasuklah parti Unionist yang dipimpin oleh Srikander Hyatt Khan. Desakan yang dilakukan oleh Muhammad Ali Jinnah telah diambil berat oleh masyarakat Islam. Sejak itu, sokongan kepada Liga Muslim telah bertambah dan menjadi penentu kepada perkembangan nasionalisme Islam di India. Sokongan kuat masyarakat Islam ini kepada Liga Muslim telah menyebabkan persaingan sengit berlaku dengan parti INC sekaligus menjadi asas kepada pemisahan Pakistan daripada India.

Sokongan umat Islam kepada Liga Muslim telah memberi roh baru kepada “ gagasan Pakistan” yang selama ini hanya menyepi. Muhammad Ali Jinnah secara terang-terangan telah memegang teori dua bangsa. Teori dua bangsa ialah teori yang menyatakan masyarakat Islam dan Hindu di India ialah terdiri daripada dua bangsa yang berbeza bukan hanya daripada segi agama bahkan kebudayaan, cara hidup, sejarah dan sebagainya yang mempunyai banyak perbezaan yang ketara dengan masyarakat Hindu. Berdasarkan teori inilah , Muhammad Ali Jinnah telah mengemukan Resolusi Pakistan ( Resolusi Lahore ) pada Mac 1940 semasa persidangan Liga Muslim di Lahore. Resolusi itu mendesak supaya sebuah negara Islam diwujudkan di kawasan yang mempunyai majoriti penduduk Islam. Kewujudan Wilayah Islam itu dipercepatkan lagi dengan wujudnya pergaduhan komunal antara masyarakat Islam dan Hindu lebih-lebih lagi dikawasan yang mempunyai penduduk Islam yang tinggi seperti di Bengal, Sind dan Punjab. Oleh itu, menjadi salah satu sebab British memikirkan untuk mewujudkan satu wilayah khusus untuk orang Islam.

Umat Islam yang telah berkuasa selama berates tahun di India telah merasa kehilangan kuasa apabila British dan kerajaan Hindu-India telah mula menghapuskan beberapa kepentingan masyarakat Islam India contohnya pengambilalihan beberapa jawatan penting kerajaan daripada masyarakat Islam sehingga menyukarkan pengamalan Islam di India selain kecurigaan British dan masyarakat Hindu kepada orang Islam yang semakin memuncak. Memburukkan keadaan apabila pemerintah Hindu cuba menukarkan bahasa Lingua Franca Urdu yang merupakan bahasa identiti Islam kepada bahasa Hindi sebagai bahasa kebangsaan India. Keadaan umat Islam yang terhimpit dari segi ekonomi, politik dan pendidikan telah menguatkan lagi semangat orang Islam untuk memisahkan diri daripada India.

Semasa berlakunya perang dunia yang kedua, British telah mengalami masalah kewangan yang agak meruncing. Jepun pada masa itu, telah menjajah China dan Asia Tenggara dan telah menyebabkan kebimbangan British jika Jepun bertindak menyerang mereka di India. Oleh itu, British cuba bersekutu dengan mana-mana parti di India yang boleh menjadi penyokong kepada mereka. British cuba mendapatkan sokongan daripada INC namun gagal kerana pada masa itu, INC sedang melancarkan gerakan non koperasi ( dasar tidak bekerjasama ). Selain itu, INC juga melancarkan kempen “Gerakan Meninggalkan India” yang bertujuan supaya British meninggalkan India.  Pemimpin-pemimpin INC seperti Mahatma Ghandi, Jawahalal Nehru dan 20,000 yang lain telah ditangkap oleh British kerana melakukan pengucapan anti-peperangan. Seorang ahli akademik telah menyebut bahawa kegagalan pimpinan Parti Kogress semasa perang dunia kedua telah menyebabkan kewujudan Pakistan.

Dalam pada INC tidak mahu bekerjasama dengan British. Liga Muslim telah mengambil langkah yang berbeza. Liga Muslim telah bertindak melakukan kerjasama dengan British bagi menghadapi perang dunia yang kedua tersebut. Bagi menghargai kerjasama tersebut, British telah berjanji untuk mempertimbangkan dengan wajar permintaan Liga Muslim untuk menubuhkan sebuah negara Islam. Selepas perang, telah berlaku kekacauan yang melibatkan masyarakat Islam dan Hindu terutamanya di Bengal yang telah membunuh hampir 4000 nyawa dan 10,000 lagi cedera. Pertelingkahan ini berlaku apabila Liga Muslim ingin menjadikan 16 Ogos 1946 sebagai hari kelepasan am untuk perjuangan Pakistan. Masyakat Hindu yang tidak memberi kerjasama telah diugut dengan dibakar kedai dan pelbagai cara lain. Pada April 1946, Jawahalal Nehru mengatakan kepada Lord Mountbatten ( Gabenor Jeneral India yang baru ) bahawa wilayah-wilayah yang mempunyai majoriti penduduk Islam boleh dikeluarkan daripada India dan menjadi sebuah negara yang merdeka.

Rancangan pemisahan India-Pakistan telah dirangka pada April 1947 manakala dibentangkan pada Jun tahun yang sama. Namun tidak semua yang mempersetujui pemisahan ini antaranya Mahatma Ghandi yang menentang keras pemisahan ini. Selain Mahatma Ghandi, ada juga beberapa kumpulan Islam yang menentang pemisahan ini contohnya Abul Kalam Azad dan pemimpin Islam di Madrasah Deoband juga turut menentang pemisahan ini. Darul Ulum Deoband ini memainkan peranan penting dalam menuntut kemerdekaan India dan menentang keras teori dua bangsa kerana mereka masih mengharapkan pelaksanaan syariah Islam didalam negara India selepas mendapat kemerdekaan. Selepas berlakunya pemisahan ini, penduduk Islam secara besar-besaran berpindah ke wilayah Pakistan dan begitulah sebaliknya. Sebagai sebuah negara yang baru dibentuk, Pakistan telah mengalami zaman kesulitannya. Penghijarahan berjuta- juta Muslim kewilayah Pakistan ditambah dengan pengusiran yang dilakukan oleh pemerintah India telah menyebabkan bebanan ekonomi kepada Pakistan.  Bahkan lebih sadis apabila umat Islam telah dibunuh semasa proses pemindahan tersebut. Keretaapi yang sarat dengan Muslim telah disekat oleh tentera India kemudian umat Islam telah dibunuh semasa dalam perjalanan.

Ketempangan yang berlaku dalam bidang sosio-ekonomi, diskriminasi politik telah menyebabkan ketidakpuasan hati penduduk Pakistan Timur dengan pemerintah pusat sehingga menyebabkan perpecahan bangsa berlaku di Pakistan Timur dan Pakistan Barat. Akhirnya pada tahun 1971, sebuah negara baru telah diwujudkan di Pakistan Timur yang dikenali sebagai Bangladesh.

Teori Dua Bangsa

Teori Dua Bangsa

Masyarakat India terbahagi kepada berpuluh-puluh suku kaum yang besar. Bahasa kebangsaan India sahaja sudah sebanyak 17 bahasa. Dari sini dapatlah kita mengagak betapa banyaknya suku kaum di India. Walaupun mereka mempunyai mempunyai persamaan dari segi kaum dan etnik namun dalam terdapat perbezaan yang ketara pada mereka iaitu anutan agama. Kebanyakan masyarakat India menganut agama Hindu atau Sikh namun ada juga sebahagian daripada mereka menganut agama Islam. Walaupun agama Hindu lebih dominan di India namun agama Islam tetap mendapat hati dalam kehidupan masyarakat di sini. Dalam hikayat Hang Tuah pernah menyebut “ Maka beribu-ribu rumah berhala dalam negeri itu,terlalu indah-indah perbuatannya dan seribu buah masjid didalam negeri itu tempat anji-wartar sembahyang….”

Walaupun hidup dalam kalangan sendiri selama berates-ratus tahun namun tiada kesatuan diantara kedua penganut ini seperti sebuah sungai yang mempunyai punca yang berbeza. Disebabkan perbezaan ini, teori dua bangsa telah diperkenalkan oleh Sayyid Ahmad Khan. Teori ini dikemukan kerana menyedari perbezaan yang wujud daripada segi sejarah latar belakang yang berbeza antara masyarakat Hindu dan Islam daripada segi peradaban, adat, kesusasteraan dan sejarah. Perbezaan ini sebenarnya telah menyebabkan berlakunya konflik yang berpanjangan antara masyarakat Islam dan Hindu.

Sayyid Ahmad Khan merupakan seorang pemikir moden Islam India dengan membawa idea pembaharuan. Beliau melihat kegagalan pemberontakan Dahagi 1857 dan kunjungan beliau ke Britain pada 1896-1897 maka lahirlah idea pembaharuan oleh beliau. Antara idea pembaharuan beliau ialah Umat Islam India mundur kerana tidak mengikut peredaran zaman, Sayyid Ahmad Khan juga percaya kepada kekuatan dan kekuasaan akal, beliau juga menolak taqliq yang berlaku dalam masyarakat. Beliau juga menyeru umat Islam untuk bekerja dengan British kerana pada beliau bekerja dengan British lebih baik daripada bekerja dengan masyarakat Hindu yang merupakan majoriti. Dengan bekerja di bawah British, diharapkan umat Islam akan mendapat kemajuan dari segi ilmu, politik dan teknologi.  Sumbangan Sayyid Ahmad Khan amat besar dari aspek pendidikan. Melihat kepada ketidakmajuan dalam bidang pendidikan, beliau telah mengasaskan sebuah pusat pengajian tinggi Islam iaitu Muhammadan Anglo-Orientel Collage di Aligarh. Pusat pengajian tinggi ini merupakan pusat pendidikan perguruan peringkat tinggi Islam di India yang meniru modul universiti Oxford dan Cambridge dengan bahasa pengantarnya ialah bahasa Inggeris.

Kejayaan Teori dua bangsa ini dapat dilihat daripada kejayaan Liga Muslim untuk mewujudkan sebuah negara Islam iaitu Pakistan kemudian Pakistan Timur berpecah akibat pemberontakan kaum Banggali yang mewujudkan negara Pakistan dan pewujudan Afghanistan oleh etnik Pasthun. Namun tidak semua umat Islam bersatu dibawah Liga Islam untuk memperjuangkan teori dua bangsa ini kerana masih ada umat Islam yang tidak menerima idea dua bangsa dan kebanyakan mereka tingal di India untuk berjuang menuntut kemerdekaan. Antara tokoh terkenal yang menentang teori dua bangsa ialah Abul Kalam Azad. Abul Kalam Azad melihat bahawa hanya penjajah Inggeris yang harus diusir untuk menuntut kemerdekaan India dan sanggup berjuang bersama dengan Mahatma Ghandi dan parti Kongres Kebangsaan India. Semasa perang dunia pertama yang memperlihatkan kelemahan yang ketara pada pihak Turki Uthmaniyyah, Abul Kalam Azad bersama dengan Muhammad Ali dan Syaukat Ali telah mengasaskan gerakan Khilafat pada 1919. Apabila Liga Muslim ingin menubuhkan negara Islam Abul Kalam Azad lebih suka berjuang membangun nasionalisme India bersama Kongress dan telah dilantik menjadi presiden parti tersebut pada umur 35 tahun.

Teori dua bangsa merupakan teori penting dalam sistem politik Islam dalam kalangan penduduk Islam di India. Walaupun wujud penentangan oleh sebahagian masyarakat Islam, namun kepentingan teori ini tidak terjejas dan terus mendapat sokongan umat Islam terutamanya apabila dihangatkan kembali oleh Muhammad Ali Jinnah dalam usaha untuk menyatukan umat Islam di bawah payung Liga Muslim. Bahkan pada tahun 1930, seorang tokoh India yang terkenal iaitu Muhammad Iqbal telah mencadangkan pemewujudan sebuah negara majoriti Islam di barat laut India. Teori dua bangsa ini juga telah memperlihatkan satu peristiwa sejarah yang penting iaitu perpindahan penduduk yang terbesar didunia iaitu kira-kira 2 juta penduduk dimana masyarakat Islam berhijrah ke wilayah Pakistan manakala masyarakat Hindu dan Sikh pula berhijrah ke wilayah India. Perpindahan ini juga telah memakan korban jiwa seramai 250,000 orang yang kebanyakan adalah orang Islam yang dibunuh oleh tentera India.

Sejarah Ringkas Peristiwa 13 Mei 1969

Mangsa yang Terbunuh

Peristiwa rusuhan kaum yang berlaku pada 13 Mei 1969 merupakan peristiwa hitam dalam sejarah Malaysia. Pada waktu ini, semangat perkauman amat kuat berlaku dalam kalangan orang Melayu dan juga Cina di Tanah Melayu. Parti-parti politik seperti MCA, MIC, PAS, GERAKAN dan Parti Buruh dan lain-lainnya menyuburkan perasaan perkauman kerana tujuannya semata-mata menarik populariti seseorang pemimpin. Kebanyakan parti pada masa itu ditubuhkan pada dasar perkauman ataupun keagamaan. Parti yang terbuka kepada semua kaum boleh dikatakan tidak akan mendapat sambutan sebagaimana Parti IMP oleh Dato’ Onn. Walaupun Parti Gerakan pada asalnya namun hakikatnya parti ini dikuasai oleh orang-orang Cina.

Dalam peristiwa ini, DAP dan Parti Buruh merupakan kelompok yang paling kuat bermain dengan sentiment perkauman. Walaupun Parti Gerakan  cuba untuk meneutralkan sifat perkaumannya namun parti in tetap memberi sumbangan kepada berlakunya peristiwa 13 Mei 1969. Dalam kempen DAP dan Gerakan, persetujuan sebagaimana yang termaktub dalam perlembagaan telah dipersoalkan seperti hak-hak orang Melayu dan juga penggunaan bahasa Melayu. Peristiwa ini berlaku apabila parti Gerakan dan DAP memenangi pilihanraya di Kuala Lumpur ( Dulu Selangor ). Pilihanraya tersebut berlaku pada 10 Mei 1969. Selepas pengumuman kemenangan tersebut, penyokong parti Gerakan dan DAP telah melakukan perarakan tanpa permit sehinggalah malam 12 Mei. Dalam perarakan yang disertai oleh kaum Cina itu, pelbagai perkataan yang menyinggung perasaan orang Melayu telah dikeluarkan seperti “Melayu Mati”, “Malai Si”,”Kuala Lumpur Sekarang Cina Punya”, “ Melayu Balik Kampung”, “Halau Semua Polis” sehinggalah menunjukkan kemaluan mereka. Perarakan yang diadakan oleh DAP dan Gerakan ini lebih kepada perarakan perkauman dan bukannya perarakan untuk menyambut kemenangan. Mereka telah berarak pada 11 Mei hingga malam 12 Mei secara haram dengan melalui Jalan Campbell dan Jalan Hale ( sekarang Jalan Raja Abdullah menghala masuk ke Kampung Baharu yang merupakan kawasan orang Melayu yang juga merupakan kubu kuat UMNO di Kuala Lumpur. Oleh itu, Tun Dr Ismail telah mengatakan bahawa sistem demokrasi telah mati ditangan parti pembangkang.

Dalam pilihanraya 1969, pembangkang telah memenangi sebanyak 51.5% undi berbanding dengan Perikatan yang hanya menang sebanyak 48.5% undi sahaja. MCA pada kali ini kalah teruk dan Perikatan hanya bergantung kepada kekuatan UMNO sahaja. Namun keengganan Gerakan untuk mewujudkan kerajaan campuran telah menyebabkan Perikatan masih berkuasa di Negeri Selangor.

Perarakan yang diadakan oleh parti pembangkang daripada kalangan kaum Cina telah menyebabkan perasaan tidak puas hati dalam kalangan orang Melayu tambahan pula mereka merasakan mereka hampir hilang kuasa di bumi sendiri. Melihat perarakan yang diadakan oleh pihak pembangkang ini telah menyebabkan orang Melayu risau dengan masa depan yang akan mereka hadapi. Oleh itu, mereka telah mengambil keputusan untuk turut mengadakan perarakan sebagai tindak balas kepada pihak pembangkang. Oleh itu, Haji Ahmad Razali telah mencadangkan supaya diadakan satu perarakan orang Melayu bagi meraikan kemenangan UMNO dan perarakan ini mendapat kebenaran daripada Datuk Haji Harun Idris yang merupakan Menteri Besar Selangor.

Rumah Menteri Besar telah dijadikan pusat untuk berkumpul oleh pemuda Melayu. Khabar angin yang menyatakan akan berlaku rusuhan kaum tersebar menyebabkan orang Melayu yang menyertai perarakan tersebut telah menyediakan senjata bersama mereka seperti parang, keris, buluh runcing dan lain-lain bagi menghadapi sebarang kemungkinan. Pergaduhan berlaku di Setapak dengan cepat telah merebak ke Jalan Tunku Abdul Rahman, Kampung Baharu, Pudu dan Kampung Pandan. Ramai yang terkorban dalam rusuhan ini sehingga Yang Di Pertuan Agong terpaksa mengistiharkan darurat di Kuala Lumpur. 

Keadaan yang genting tersebut, telah menyebabkan Tuanku Yang Di-Pertuan Agung telah mengistiharkan darurat atas nasihat Tunku Abdul Rahman. Sebuah majlis iaitu Majlis Gerakan Negara telah ditubuhkan oleh Tunku Abdul Rahman dengan melantik Tun Abdul Razak sebagai pengerusi dan Tun Abdul Razak pula melantik Tun Dr Ismail sebagai Timbalan Pengerusi MAGERAN. Tun Dr Ismail pada waktu dalam keadaan uzur dan cuba mendapatkan rawatan di London, namun terpaksa dibatalkan apabila Tun Razak meminta beliau membantunya dalam menangani masalah rusuhan tersebut. Parlimen kembali berfungsi pada 23 Febuari 1971 dan sistem demokrasi mula dipulihkan. Tunku Abdul Rahman telah meletakkan jawatan dan menyerahkan jawatan tersebut kepada Tun Abdul Razak. Peristiwa 13 Mei tersebut dan juga slogan Malaysia Malaysian telah membunuh sistem demokrasi negara selama 22 bulan.

Universiti Singapura : Sejarah Penubuhan dan Sumbangan

Sejarah Perkembangan US

Sejarah Penubuhan

Universiti Malaya ( Singapura ) merupakan universiti gabungan daripada dua institut penting di Singpura iaitu Kolej Perubatan King Edward VII dan Kolej Reffles. Kolej Perubatan King Edward VII pada asalnya dikenali sebagai Sekolah Perubatan Kerajaan Negeri-negeri Selat dan Negeri-negeri Melayu Bersekutu. Gabungan dua intitusi berpengaruh ini telah telah melahirkan universiti pertama di Singapura dan Tanah Melayu. Walaupun lebih awal dari itu telah lahir SITC ( Sultan Idris Training Collage ) namun ia hanyalah sebuah intitusi yang bertaraf kolej atau maktab bukannya universiti. Sekolah Perubatan Kerajaan Negeri-negeri Selat dan Negeri-negeri Melayu Bersekutu telah ditubuhkan pada tahun 1905 kemudiannya diubah nama menjadi Sekolah Perubatan King Edward VII pada 1912 dan sekali lagi diubah menjadi Kolej Perubatan King Edward VII pada 1921. Singapura pada masa itu tidak pernah memiliki sebuah intitusi yang bertaraf sebagai sebuah kolej sehinggalah wujudnya Kolej Perubatan King Edward VII pada tahun 1910. Kepentingan kedua-dua buah intitusi ini kepada penduduk Singapura dan Tanah Melayu adalah amat jelas apabila ramai tokoh kedua buah negara ini belajar di intitusi tersebut.

Selepas tamat perang, Sir Alexander Carr-Saunder telah mencadangkan penubuhan pendidikan universiti di Malaya. Beliau juga mengcadangkan penggabungan dua buah intitusi untuk mewujudkan universiti Malaya tersebut. Pembuatan undang-undang untuk mewujudkan universiti ini telah diluluskan pada Oktober 1949 yang memuatkan Fakulti Sastera dan Sains daripada kolej Raffles dan Fakulti Perubatan daripada King Edward VII College of Medecine. Universiti ini bermula daripada dua lokasi yang berbeza iaitu di Singapura dan Persekutuan Tanah Melayu. Kampus di Lembah Pantai Kuala Lumpur merupakan cawangan kepada Universiti Malaya di Singapura. Selepas 8 tahun beroperasi bersama, akhirnya pada tahun 1957 telah wujud cadangan untuk mengasingkan universiti ini kepada dua entiti yang berbeza. Menyahut perkara itu, pada 1958, prosedur perundangan telah diluluskan untuk pemisahan tersebut namun pemisan tersebut hanya berlaku pada 1 Januari 1962.

 Kolej Perubatan King Edward VII.

Kolej Perubatan King Edward VII merupakan sebuah intitusi tertinggi pertama yang wujud di Singapura. Disini, ramai tokoh telah berjaya dilahirkan antaranya Tun Dr Mahathir Mohamad dan Tun Dr Ismail. Tun Dr Ismail bersekolah rendah di English Collage di Johor Bahru dan menyambung pelajaran menengah di Kolej Perubatan King Edward VII. Selain itu, Dr Mahathir Mohamad juga pernah belajar disini dalam bidang perubatan. Beliau juga telah menjadi presiden Persatuan Muslim Kolej Perubatan King Edward VII. Penubuhan kolej ini telah bermula dengan kemajuan yang dicapai dalam farmasi dan perubatan di Singapura pada waktu. Perkembangan ini telah menarik minat Sir Stamford Raffles untuk membina sebuah intitusi pendidikan dan penyelidikan kesihatan. Oleh itu, pada 1905, Federation Malay Stated Government Medical Collage telah dibina dan seterusnya dikenali sebagai King Edward Collage of Medicine.

Namun menurut Ng Beng Yeong melalui bukunya, pembinaan kolej perubatan ini bermula sejak September 1904 apabila Tan Jiak Kim wakil daripada masyarakat Cina dan bukan Eropah telah memohon Kerajaan Negeri Selat untuk membina sebuah sekolah kesihatan. Selepas penyubahsuaian dan memperbaharui dilakukan oleh Jabatan Kerja Raya di bangunan Rumah Sakit Mental Perempuan di Sepoy Lines, intitusi tersebut telah diwujudkan dengan kelengkapan bilik pensyarah, kelas, pejabat dan bilik bedah. Sebelum itu, pesakit wanita di situ telah dipindahkan ke rumah sakit di Pasir Panjang sejak tahun 1903. Sekolah perubatan ini telah memulakan sesi pembelajaran pada 3 Julai 1905 dibawah ordinan untuk kegunaan pembelajaran perubatan, pembedahan dan pembidanan.

Walaupun kolej perubatan ini mula ditubuhkan pada 1905 namun pada 1911 barulah kolej ini mendapat tempat kekal untuk kampusnya. Bangunan tersebut ialah bangunan Tan Teck Guan yang mana nama tersebut diberikan sempena nama ayah kepada Tan Chay Yen pemilik kebun getah yang telah membayar kos pembinaan bangunan kolej.

Dr Lim Boon Keng telah memulakan King Edward VII Memorial Fund dan pada tahun 1912, tabung ini telah mencecah kutipan 120,000 dolar selat. Pada 1921, kolej ini telah ditukar namanya kepada King Edward VII Medical School tetapi bangunan baru hanya siap pada 1926 yang melihatkan ramai pelajar bergraduat di sini. Namun ada perbezaan pendapat mengenai tarikh penukaran nama tersebut. Ada yang menyatakan pada tahun 1912, nama kolej ini ditukar kepada King Edward VII Medical School bukannya tahun 1921. Pada tahun 1921 itu nama kolej ini telah ditukar daripada King Edward VII medical School kepada King Edward VII College of Medicine selepas mengalami zaman pengukuhan. Semasa pendudukan Jepun di Singapura, kolej ini melihatkan pembunuhan yang dilakukan oleh Jepun dimana seramai 11 orang telah mati ditembak dan kira-kira 25 orang pelajar yang mengebumikan mayat tersebut yang mana peristiwa ini berlaku pada 14 Febuari 1942. Sepanjang penjajahan Jepun,kolej ini telah ditutup dan hannya dibukan kembali pada tahun 1946 dan tiga tahun kemudian bergabung dengan Kolej Raffles untuk mewujudkan Universiti Malaya.

Kolej Raffles.

Stamford Raffles merupakan tokoh yang paling berjasa keatas Singapura. Beliau bukan sahaja menjadikan Singapura yang dahulunya tempat tinggal penyamun menjadi sebuah pelabuhan bebas yang kaya raya bahkan beliau turut mengambil berat keatas pendidikan di Singapura. Beliau ini menjadikan Singapura sebagai sebuah pusat ilmu bagi Singapura dan Tanah Melayu.

Pada tahun 1918, Panatia Maxwell telah mencadangkan pembinaan sebuah intitusi pengajian tinggi bagi memperingati seratus tahun Raffles membangunkan Singapura. Pada 1919, Panitia Firmstone telah menamakan intitusi tersebut sebagai “Raffles Collage”. Kewangan untuk membina intitusi ini datangnya daripada Kerajaan Negeri-Negeri Selat serta Kerajaan Negeri Melayu dan juga orang-orang awam, tauke Cina dan masyarakat Yahudi di Singapura. Manakala kerajaan Singapura pula menyediakan tapak,bangunan dan penyelenggaraan tahunan. Pembinaan bangunan dimulakan pada tahun 1922. Kerajaan Negeri-Negeri Selat telah memberi sebidang tanah dan duit sebanyak S$1000,000, penderma Cina sebanyak S$540,000, Kerajaan Negeri Melayu sebanyak S$500,000, pemilik firma Eropah dan individu sebanyak S$426,000, Sir Manasseh Mayer sebanyak S$150,000 dan Sultan Johor sebanyak S$50,000. Setelah sepuluh tahun beroperasi, Kolej Raffles telah menawarkan Sarjana Muda dalam masa tiga tahun yang meliputi bidang bahasa Inggeris, geografi,ekonomi, sejarah, matematik, dan fizik serta kimia dalam aliran sains. Setiap kos yang ditawarkan mengikut model Universiti London.

Selain aliran diatas, Lepasan Sarjana Pedagogi dijadikan guru pelatih untuk berkhidmat sebagai guru pelatih di sekolah menengah atas. Sir Hugh Clifford telah merasmikan kolej ini dan Sir Richard Winsted telah dilantik sebagai pengetua pertama Kolej Raffles.

 Universiti Singapura

Selepas berpisah dengan Universiti Malaya ( Kuala Lumpur ) pada tahun 1962, universiti ini telah dikenali sebagai Universiti Singapura. Universiti Singapura ini merupakan universiti yang terbesar di pulau tersebut dari segi pendaftaran pelajar dan juga kurikulum yang ditawarkan. Pada tahun 1980, sekali lagi perubahan telah dilakukan terhadap Universiti ini dilakukan apabila digabungkan dengan Universiti Nanyang      ( 1956 ) yang beraliran Cina dan hanya sedekad kemudian barulah intitusi disusun semuala untuk menjadi intitusi pengajian tinggi yang berasingan. Hubungan antara universiti ini telah bermula pada tahun 1978 apabila menyediakan kampus bersama di Bukit Timah dibawah Skim Kampus Bersama. Banyak perkembangan yang berlaku kepada Universiti ini sehingga mampu meninggalkan jauh Universiti Malaya Malaysia daripada segi ranking universiti terbaik dunia. Pada tahun 2001, Universiti ini telah berjaya mendapat ranking ke 28 dunia dan ranking yang ke 3 asia bagi universiti terbaik.  Pelbagai usaha bersungguh-sungguh telah dilakukan oleh setiap staf dan pelajar di universiti ini untuk meningkatkan mutu pembelajaran mereka. Banyak sumbangan-sumbangan juga telah berjaya ditabur oleh universiti ini dalam pembangunan modal insan dan material samada untuk pembangunan Malaysia atau untuk pembangunan Singapura itu sendiri. Sumbangan yang diberikan oleh universiti yang bersejarah ini tidak boleh dipandang sebelah mata sahaja.

Sumbangan Universiti Singapura

Universiti Singapura telah melalui sejarah perjalanan yang panjang dengan bermula daripada penggabungan antara King Edward VII Collage dengan Reffles Collage kemudian berpecah dengan Universiti Malaya Kuala Lumpur dan sekali lagi bergabung dengan Nanyang Universiti untuk membentuk Universiti Nasional Singapura. Sebagai sebuah intitusi pengajian tinggi yang terawal di Singapura dan Tanah Melayu, universiti ini telah melahirkan banyak tokoh-tokoh penting dalam pelbagai bidang. Contohnya,

Kolej Perubatan King Edward VI dan Kolej Raffles ( 1905-1949 )	Universiti Malaya Singapura ( 1949-1962 )	Universiti Singapura ( 1962-1980 )	Universiti Nasional Singapura ( 1980- Sekarang )
- Benjamin Sheares     ( Presiden k-2 Singapura ) - Goh Keng Swee       ( Bekas Timbalan Perdana Menteri Singapura ) - Mahathir Mohammad                ( Perdana Menteri Malaysia ) - Toh Chin Chye        ( Bekas Timbalan Perdana Menteri Singapura )  Tun Abdul Razak       ( Bekas Perdana Menteri Malaysia )	-Sellapan Ramanathan ( Presiden Singapura dan Canselor NUS ) - Wang Gungwu         ( Pengarah IntitutAsia Timur di NUS )	- Goh Chok Tong       ( Bekas PM Singapura dana Menteri Kanan Singapura ) - Wong Kan Seng       ( TPM Singapura ) - Abdullah Tarmugi    ( Speaker Dewan Singapura ) - Ong Keng Yong       ( Setiausaha Agung ASEAN ) - Yaacob Ibrahim       ( Menteri Alam Sekitar dan Hal Ehwal Muslim Singapura ) -Arthur Yap (Ahli bahasa terkenal ) - Shunmugam Jayakumar ( Menteri Hal Ehwal Luar Negeri )	- Woon Cheong Ming Walter ( Duta Besar Singapura ke Blanda,Luxemberg, Belgium dan Vatican City ) - K. Shanmugam ( Ahli Parlimen Sembawang ) - Vivian Balakrishnan ( Menteri Pembangunan Masyarakat, Belia dan Sukan )

Senarai diatas merupakan sebahagian kecil sahaja daripada tokoh-tokoh yang berjaya dilahirkan oleh universiti ini berdasarkan kepada tahap pembentukan universiti tersebut. Banyak tokoh penting Singapura berjaya dilahirkan disini bahkan bekas Perdana Menteri Malaysia iaitu Tun Abdul Razak dan Tun Dr Mahathir juga pernah menyambung pelajaran di sini. Dr Mahathir telah menyambung pelajaran di Kolej Perubatan King Edward VII dalam bidang perubatan apabila gagal mendapatkan biasiswa untuk menyambung pelajaran di luar negara. Manakala Tun Abdul Razak telah terpilih menerima biasiswa untuk melanjutkan pelajaran di Kolej Raffles pada tahun 1940. Namun setahun kemudian beliau terpaksa menangguhkan pengajian tersebut apabila Jepun menyerang Tanah Melayu. Selepas tamat perang beliau menyambung pelajaran dalam jurusan undang-undang di England selepas berjaya mendapatkan biasiswa. Semasa menyambung pelajaran di England ini, Tun Abdul Razak telah bertemu dengan Tunku Abdul Rahman yang pada masa itu sedang membuat percubaan yang ketiga untuk memperoleh Ijazah Undang - Undang.

Universiti Singapura juga banyak menyumbang kepada pembangunan sistem pendidikan tinggi kepada Tanah Melayu dan Singapura. Walaupun Tanah Melayu merupakan dua entiti yang berbeza dengan Singapura namun kedua-dua wilayah ini saling bergantung dari segi simbolik sejarah dan kebudayaan. Oleh itu, Singapura masih dianggap sebagai sebuah entiti semenanjung Tanah Melayu walaupun hakikatnya tidak begitu. Buktinya, Banyak peristiwa yang berlaku di Singapura di ambil berat oleh orang Tanah Melayu seperti peristiwa Natrah. Orang-orang daripada Tanah Melayu khasnya orang Johor memberi sokongan penuh bahkan Dr Burhanuddin Helmi telah mengorganisasi massa untuk memberi sokongan kepada Che Aminah dalam menuntut penjagaan keatas Natrah atau nama sebenarnya  Maria Hertogh. Begitulah juga sumbangan orang Melayu dan Keling ( India Muslim ) Singapura keatas kemerdekaan Tanah Melayu.

Universiti Singapura merupakan gabungan dua buah Intitusi pengajian bertahap kolej di Singapura iaitu Kolej Perubatan King Edwar VII dan Kolej Raffles. Pada masa itu masih belum wujud intitusi pengajian tinggi di Tanah Melayu melainkan hanya sekolah menengah sebagai tahap tertinggi dan juga Sultan Idris Training Collage yang hanya menyediakan pembelajaran yang hanya meliputi pertanian, mengayam dan pendidikan asas untuk mereka dihantar mengajar di sekolah-sekolah di Tanah Melayu. Berlainan sekali dengan mata pelajaran di Kolej Perubatan King Edward VII dan Kolej Raffles. Kolej Raffles menawarkan kurikulum dalam bidang seni dan sains sosial manakala Kolej Perubatan King Edward VII pula menawarkan jurusan perubatan. Jika dibandingkan, terlalu jauh perbezaan antara pengajian tinggi di Tanah Melayu dengan Singapura tersebut.

Penawaran kurikulum dalam bidang seni dan sains sosial di Kolej Raffles misalnya lebih berprestij berbanding apa yang ditawarkan di SITC. Pelajar yang ingin menyambung pelajaran ke sini mestilah lulus sekolah Inggeris. Mereka akan diberikan biasiswa untuk menyambung pelajaran di sini. Pengajaran sastera menyebabkan Kolej Raffles menjadi popular namun akibat terlalu ramai yang keluar dalam bidang ini menyebabkan mereka tidak mendapat kerja dan kerajaan British pada masa itu beralih kepada sekolah teknik dan vokasional.

Kemajuan dalam bidang perubatan telah mendorong Sir Stamford Raffles mencadangkan untuk menubuhkan sekolah perubatan dengan dua tujuan penting iaitu untuk pendidikan kesihatan dan juga tujuan penyelidikan kesihatan. Ia menunjukkan kelas yang tersendiri. Di kedua-dua kolej yang berprestij ini telah lahir pelbagai tokoh penting dalam negara Malaysia seperti Tun Dr Mahathir Mohamad, Tun Abdul Razak, Tun Dr Ismail dan ramai lagi. Lebih teristimewa, kebanyakan tokoh-tokoh penting Singapura dilahirkan oleh Universiti ini seperti Goh Chok Tong, Wong Kan Seng, Chan Heng Chee dan banyak lagi.

Universiti Nasional Singapura juga banyak menyumbang kepada perkembangan ilmu di rantau ini dengan penyelidikan dan kajian yang dilakukan oleh kakitangan atau pelajar universiti ini. Taraf sesuatu universiti ini boleh diukur dengan kerja-kerja penyelidikan yang bermutu sehingga mendapat pengiktirafan antarangbangsa serta mendapat hak paten keatas hasil kerja yang telah dilakukan. Perkembangan yang memberangsangkan Universiti Singapura ini berlaku kerana pembangunan penyelidikan yang dilakukan. Sebagaimana yang disebutkan, pembinaan Kolej Perubatan King Edward VII dan Kolej Raffles antaranya bertujuan untuk menjalankan penyelidikan dalam pelbagai aspek. Universiti ini telah menubuhkan Pejabat Timbalan Presiden ( Penyelidikan dan Teknologi ) yang diketuai oleh Profesor Barry Halliwell untuk membentuk pasukan penyelidikan dan pembangunan penyelidikan sekaligus menubuhkan program penyelidikan yang terkemuka di dunia.

Sejarah Perayaan Cinco De Mayo

Gambar Hiasan

Pertempuran Puebla merupakan sebuah pertempuran yang berlaku diantara askar Mexico dengan askar Perancis semasa penaklukan yang dilakukan oleh Perancis keatas Mexico berdekatakan Bandar Puebla. Pertempuran ini berlaku pada 5 May 1862. Pertempuran ini melibatkan kekuatan tentera Mexico seramai 4,500 orang yang di pimpin oleh Ignacio Zaragosa Seguin dan tentera Perancis seramai 6040 orang. Walaupun tentera Perancis lebih ramai dalam penaklukan ini namun Perancis telah mengalami kegagalan yang besar apabila seramai 462 orang tentera Perancis mati dan lebih daripada 300 orang mengalami kecederaan selain 8 orang ditawan. Berbanding dengan Perancis, dipihak Mexico hanya mengalami sedikit sahaja kemusnahan apabila hanya melibatkan kematian seramai 83 orang dan seramai 131 orang tentera cedera dan 12 orang lagi hilang. Ini merupakan kemenangan besar kepada tentera Mexico dalam menghadapi penaklukan yang dilakukan oleh Perancis.

Bagi mengingati peristiwa pertempuran Pueblo tersebut, masyarakat pada masa itu telah merayakan perayaan Cinco De Mayo. Cinco De Mayo merupakan perayaan yang lebih bersifat serantau daripada bersifat kebangsaan. Ini kerana, kejayaan ini bukan hanya disambut oleh orang Mexico tetapi turut disambut di Amerika dan tempat lain di dunia sebagai perayaan warisan dan kebanggaan rakyat Mexico kerana berjaya menewaskan kuasa besar pada masa itu iaitu Perancis. Walaupun perayaan ini dianggap perayaan serantau namun sambutan besar-besaran hanya dilakukan di Pueblo iaitu tempat berlakunya pertempuran tersebut. Perayaan ini menyediakan makanan , minuman , tarian dan muzik.

Walaupun kemenangan ini disambut sehingga sekarang namun fakta sejarah tidak boleh menafikan bahawa Mexico telah jatuh ke tangan Perancis setahun kemudian. Kekalahan ini hanya menundakan penaklukan Perancis keatas Mexico bukannya menghentikan terus niat Perancis untuk mendapatkan Mexico. Selepas melakukan penaklukan keatas Mexico, Perancis telah mengangkat Maximilian I sebagai Raja Mexico pada tahun 1864 namun beliau tidak diakui sebagai raja terutamanya oleh Amerika mungkin disebabkan kenaikan baginda ke takhtha negara dengan bantuan Perancis. Namun Perancis telah diusir pada tahun 1867 iaitu selepas 4 tahun menduduki Mexico.

Ramai yang tidak menyangka bahawa peperangan Pueblo berlaku selepas Mexico menghadapi perang saudara. Perang saudara ini atau lebih dikenali sebagai Gerakan Reformasi berlaku pada tahun 1858 iaitu tidak lama selepas Liberal telah meluluskan satui draf undang-undang untuk mengurangkan kuasa gereja Khatolik( Gereja Khatolik memainkan peranan besar keatas penduduk Mexico sehingga sekarang ). Semasa konflik bersenjata ini, Mexico telah terbahagi kepada 2 bahagian pertama ditadbir oleh Konservatif di Mexico City dibawah Pimpinan Felix Zuloaga dan satu bahagian lagi dikuasai oleh Liberal di Veracruz di bawah pimpinan Benito Juarez yang merupakan Presiden Mahkamah Agung. Konservatif yang mendapat sokongan Paus telah berjaya memenangi siri pertempuran awal namun kedudukan di Mexico City tersebut tidak menguntungkan dari segi ekonomi berbanding dengan Liberal yang berada dikawasan pelabuhan. Dengan sumber kewangan yang ada akhirnya Liberal telah bertindak membesarkan ketenteraanya dan mengambil alih Mexico City daripada Konservatif pada 1861 iaitu setahun sebelum peristiwa perang Pueblo.

Perang Pueblo mungkin tidak berlaku jika tiadanya perang saudara ini. Kerana perang saudara ini telah menyebabkan Mexico kehabisan sumber negara sedangkan mereka masih berhutang berjuta-juta dolar dengan negara asing. Mexico telah membekukan pembayaran hutang tersebut selama 2 tahun menyebabkan Perancis, Britain dan Sepanyol bertindak balas dengan menghantar tentera ke Veracruz lewat 1861. Pada masa itu Amerika sedang menghadapi perang saudara. Namun Britain dan Sepanyol tidak menyerang tetapi Perancis dengan kekuatan 6000 tentera telah bertindak menyerang untuk menguasai Bandar di Mexico dengan disokong oleh Konservatif yang kalah dalam perang saudara sebelum ini. Pada tahun 1862 tersebut tentera yang digunakan oleh Perancis merupakan tentera yang elit yang sering menang pertempuran di Asia Tenggara dan Afrika Utara. Perancis terlalu yakin untuk menang dalam perang tersebut disebabkan ketenteraan Perancis pada masa itu merupakan tentera yang terhebat. Pada 5 mei berlaku pertempuran sepanjang hari yang menyaksikan Perancis mengalami kalah yang teruk sekaligus telah memaksa tentera Perancis untuk berundur.

Disebabkan kekalahan di Puebla ini, Maharaja Nepoleon III amat marah dan telah menghantar tentera seramai 30,000 orang untuk menakluk Mexico. Pada kali ini, Perancis tidak menghadapi banyak masalah untuk menakluk Mexico. Juarez dan penyokongnya telah lari ke kawasan hutan untuk melakukan aktiviti bergerila. Namun hanya selepas beberapa tahun penaklukan itu berlaku, Nepoleon III telah menarik balik tentera dari Mexico disebabkan oleh kebangkitan Prussia yang menewaskan Denmark dan Austria dan mungkin akan menuntut wilayah  Alsace and Lorraine daripada Perancis. Wilayah tersebut adalah wilayah yang dipertikaikan. Perang saudara pun mula berlaku di Perancis, Amerika juga telah memberi tekanan kepada Perancis dengan membekalkan senjata kepada tentera Juarez. Pada tahun 1866, Perancis mula menarik tenteranya di Mexico. Raja Mexico pada masa itu telah dijatuhkan hukumantembak.

Perayaan ini dirayakan di Mexico namun bukanlah perayaan yang utama bagi masyarakat Mexico berbanding dengan Hari Kemerdekaan pada 16 September. Pada tahun 1960, seorang aktivis Mexico di Amerika Syarikat iaitu Chicano telah menggunakan perayaan Cinco De Mayo untuk menunjukkan kehormatan bangsanya. Perayaan ini telah menjadi satu perayaan yang besar di Amerika Syarikat dengan dihadiri oleh beratus ribu orang terutamanya di Las Vegas.

Parti Punjabi Malaysia ( PPM )

Perhimpunan Dwi Tahunan PPM

Parti  Punjabi Malaysia telah ditubuhkan pada tahun 1986 namun hanya dapat didaftarkan dengan Pejabat Pendaftar Pertubuhan pada tahun 2003. Sebagaimana namanya, parti telah memperjuangkan kepentingan kelompok Sikh dari kaum Punjabi di Malaysia. Disebabkan orang Sikh di Malaysia kecil dari segi bilangan dan kebanyakan daripada mereka menyertai parti politik lain, maka parti ini dilihat sebagai sebuah parti yang tidak popular di Malaysia. Parti ini mahu menarik golongan muda Sikh Punjab untuk menyertainya terutamanya golongan professional muda. Namun parti ini bukanlah parti yang menjadi pilihan kaum Sikh kerana sentiment yang bermain dalam masyarakat kaum itu yang mengaggap bahawa parti ini kecil dan lemah. Kelemahan ini mungkin berlaku disebabkan kurangnya minat orang Punjab untuk menyertai parti ini berbanding dengan parti lainnya samada Barisan Nasional seperti Gerakan atau PPP ataupun Pakatan Rakyat terutamanya Parti Keadilan Rakyat dan DAP. Kemungkinan kedua ialah keranan kegagalan parti ini untuk menyertai Barisan Nasional sehingga dianggap parti nyamuk yang tidak akan membawa kejayaan jika menyertainya. Untuk rekod, sehingga tahun 2010, Parti Punjabi Malaysia telah menghantar sebanyak 6 permohonan untuk menyertai Barisan Nasional.

Walaupun parti ini merupakan sebuah parti pembangkang yang kecil, namun pada dasarnya parti ini menyokong dasar Barisan Nasional dan berharap akan menyertainya suatu hari nanti. Namun permintaan parti yang berjumlah 3000 orang ahli itu telah disekat daripada menyertai BN oleh MIC kerana dikatakan parti ini mempunyai pengikut yang sedikit. MIC mempunyai rekod menyekat parti dari bangsa India untuk menyertai Barisan Nasional. Ini adalah gambaran yang diberikan oleh Dr Susheel Kaur mengenai kegagalan parti itu untuk menyertai Barisan Nasional. Untuk pengetahuan, terdapat kira-kira 130,000 orang Sikh di Malaysia dan angka 3000 itu hanya mewakili sebanyak 5% sahaja masyarakat Sikh Malaysia.

Parti itu sekarang ini dipimpin oleh wanita iaitu Dr Susheel Kaul yang berumur 61 tahun. Beliau telah dipilih oleh 50 orang perwakilan dalam perhimpunan dwi-tahunan parti tersebut. Parti ini telah menjadi seolah-olah parti milik keluarga apabila kedudukan pengerusi parti ini banyak berlegar dalam keluarga beliau sahaja. Parti sendiripun telah diasaskan oleh bapa beliau iaitu Jeswant Singh dan sebelum itu, parti ini telah dipimpin oleh sepupunya Datuk Gurdeep Perkash Singh. Sebelum ini, beliau telah menduduki kerusi Setiausaha Agung selama 10 tahun.

Perkembangan Politik Islam di India

Gambar Hiasan

Umat Islam dan Umat Hindu di India walaupun daripada ras dan kaum yang sama namun mereka telah menganggap bahawa mereka daripada dua ras yang berlainan. Kesatuan berdasarkan bangsa kaum tidak wujud disini tetapi yang wujudnya ialah kesatuan agama. Mereka menganggap mereka daripada dua kaum iaitu kaum Islam dan kaum Hindu. Perbezaan mereka ialah daripada segi pertuturan bahasa ( Islam menganggap bahasa Urdu sebagai bahasa nasional mereka manakala masyarakat Hindu pula menganggap bahasa Hindi sebagai bahasa mereka ). Apabila umat Islam kehilangan kuasa sehingga bahasa kerajaan Islam iaitu Urdu mula dipinggirkan oleh British dan mula menggunakan bahasa Hindi sebagai bahasa kerajaan, ini telah menimbulkan kebimbingan dalam kalangan masyarakat Islam yang sudah sedia terpinggir itu. Dalam kekalutan ini, umat Islam telah menubuhkan Liga Muslim yang menjadi asas kepada nasionalis Islam di India.

Sebelum kewujudan Liga Muslim, kebanyakan orang Islam berjuang hak mereka melalui Parti Kogress Kebangsaan India ( INC ) yang telah ditubuhkan pada abad yang ke-19 lagi. Parti ini menjadi parti yang besar dalam negara India yang dianggotai oleh bukan hanya masyarakat Hindu tetapi juga masyarakat Islam. Pada tahun 1906, pelajar-pelajar daripada Universiti Aligarh yang diasaskan oleh Syed Ahmad Khan seorang pemikir Islam telah menubuhkan sebuah persatuan orang Islam iaitu Liga Muslim. Namun persatuan ini hanya disertai oleh kelompok elit Islam iaitu golongan Islam yang kaya dan mengabaikan masyarakat Islam yang miskin. British pernah cuba untuk memisahkan Bengal pada tahun 1905, namun impian ini terpaksa dibatalkan apabila masyarakat Hindu di Bengal yang terdiri daripada golongan kaya menentang idea ini kerana akan menghilangkan kuasa mereka kerana pemisahan itu mencatatkan penduduk Islam yang menjadi majoriti di Bengal terutamanya dikawasan utara Bengal. Jika pemisahan Bengal ini, berjaya nescaya umat Islam India akan mendapat sebuah negara sendiri sebagaimana semasa zaman kerajaan-kerajaan Islam di India.

Peranan Liga Muslim yang bersifat elit ini berakhir apabila dipimpin oleh Muhammad Ali Jinnah. Di India pada masa itu, kawasan yang mempunyai penduduk majoriti ialah Sind, Bengal dan Punjab. Namun pada pilihanraya 1937, Liga Muslim telah mengalami kekalahan yang teruk dikawasan penduduk majoriti Islam itu sendiri. Parti Kogres Nasional India dan juga parti Nasional yang lainnya telah mendapat tempat dihati penduduk India. Liga Muslim dianggap sebagai parti nyamuk dan perbincangan tentang masyarakat Islam tidak dilakukan melalui pertubuhan ini. Melihat perkara ini, Liga Muslim dibawah Muhammad Ali Jinnah merasa perlu dibuat sesuatu supaya Liga Muslim mendapat tempat dihati rakyat. Oleh itu, Muhammad Ali Jinnah telah mendesak parti Islam di kawasan majoriti Islam terutamnya bernaung dibawah liga Muslim. Liga Muslim juga mula melakukan propaganda dengan mengatakan Kogress Kebangsaan India sebagai parti Hindu yang hanya memperjuangkan masyarakat Hindu dengan mengabaikan masyarakat Islam. Propaganda yang dimainkan oleh Liga Muslim ini telah berjaya menarik umat Islam India untuk menyokong Liga Muslim. INni dibuktikan pada pilihanraya 1946 apabila Liga Muslim menang dikawasan penduduk majoriti Muslim. 

Teori Dua Bangsa ialah teori yang mula-mula diperkenalkan oleh Syed Ahmad Khan, walaupun teori ini tidak lah sebuah teori semasa Syed Ahmad Khan menyebutnya namun butir-butir mengenai teori ini secara tidak langsung telah diperkenalkan oleh beliau. Teori Dua Bangsa sebagaimana yang kita fahami pada hari ini telah dilengkapkan oleh seorang lagi pemikir Islam India iaitu Muhammad Iqbal. Beliau menuntut sebuah negara Islam yang terpisah daripada pengaruh kerajaan Hindu kerana pada beliau bangsa Hindu dan Islam merupakan sesuatu yang berbeza dan seharusnya tidak boleh ada 2 bangsa dalam satu negara. Benih-benih kewujudan Pakistan telah bermula. Semasa persidangan Liga Muslim di Lahore, Muhammad Ali Jinnah sebagai peminpin Liga Islam telah menyatakan bahawa perlu diwujudkan sebuah negara Islam untuk Umat Islam di India. 

Antara sebab kenapa British meluluskan pembentukan Pakistan ialah kerana perbalahan Komunal antara Hindu dan Islam yang semakin memuncak. Di kawasan Islam seperti di Bengal telah mencatatkan angka korban seramai 4000 orang dan 10,000 yang lain cedera. Untuk menyelesaikan masalah ini, British merasakan bahawa perlu diwujudkan sebuah lagi negara untuk masyarakat Islam. Selain itu, sebab kewujudan Pakistan ialah sebagai tanda terima kasih kepada Liga Muslim kerana menyokong British semasa British mengalami zaman kesukaran semasa perang Dunia kedua. Semasa perang ini, INC telah mengambil langkah tidak bekerjasama dengan British dan menjalankan kempen " Gerakan Meninggalkan India". Ini dirasakan kerana pada hemat INC , jika tiada British di India maka Jepun tidak akan menyerang dan jika Jepun menyerang India, penduduk India sendiri boleh mempertahankan India. Kesannya, Jawahalal Nehru, Mahatma Ghandi dan 20,000 pengikut INC telah dipenjaran oleh British. Liga Muslim pula mengambil langkah bekerjasama dengan British kerana merasakan hanya British sahaja yang boleh membantu menubuhkan sebuah negara Islam iaitu Pakistan sekaligus merialisasikan teori dua bangsa. 

Draf kemerdekaan Pakistan telah diwujudkan pada April 1947 dan pada Jun 1947 draf itu telah diluluskan . Pakistan telah merdeka pada 14 Ogos 1947 dan menariknya India telah merdeka sehari selepas Pakistan dan lebih menarik, kemerdekaan India diistiharkan pada waktu malam kerana pada pandangan kosmo masyarakat Hindu bahawa alamat tidak baik jika mengistiharkan kemerdekaan pada siang hari. 

Kewudujan Pakistan Barat dan Timur ( Bangladesh ) telah meyaksikan penghijrahan berjuta-juta penduduk. Masyarakat Islam di India berpindah ke wilayah Pakistan dan penduduk Hindu dan Sikh berpindah ke wilayah India. Dalam penghijrahan ini kira-kira seramai 200,000 penduduk muslim telah mati dibunuh oleh pengganas Hindu termasuklah tentera India..

Puteri Hang Li Po - Realiti @ Fantasi

Gambaran Puteri Li Po

Kisah Puteri Hang Lipo merupakah kisah yang sinonim dengan masyarakat Malaysia sekarang ini. Boleh dikatakan kebanyakan rakyat Malaysia tahu akan kisah Puteri Hang Lipo ini atau sekurang-kurangnya pernah mendengar nama puteri tersebut disebutkan. Cikgu-cikgu disekolah sering menyebutkan kisah ini di sekolah begitulah juga diakhbar-akhbar arus perdana di negara ini. Semasa Malaysia mengadakan hubungan diplomatik dengan China sekitar tahun 1970 semasa zaman pemerintahan Tun Razak, kisah Puteri Hang Lipo sering diulang-ulang untuk menunjukkan bahawa kedua-dua negara ini pernah mempunyai hubungan akrab semasa pemerintahan dinasti Ming dan juga Kerajaan Melaka dibawah Sultan Mansur Syah. Bahkan suatu masa dahulu pernah dilakonkan di TV1 kisah Puteri Hang Lipo ini.  Sumber utama mengenai Puteri Hang Li Po ialah Sejarah Melayu itu sendiri.

Dalam kisah tersebut, Puteri Hang Lipo dikatakan telah menjalinkan hubungan cinta dengan seorang panglima China sehingga kepada hubungan terlarang. Maharaja China pada masa itu, telah menjatuhkan hukuman mati kepada mereka berdua ini, dan telah melantik seorang dayang kepada Puteri Hang Lipo yang beragama Islam bagi menggantikan tempat Puteri Hang Lipo yang akan dikahwinkan dengan Sultan Melaka. Di Malaysia sendiri, banyak pertikaian dilahirkan oleh masyarakat, ada yang berpendapat Puteri Hang Lipo merupakan puteri sebenar maharaja China dan sebahagian lagi percaya itu hanyalah dayang kepada puteri tersebut kerana mengandaikan bahawa mustahil maharaja akan mengahwinkan puteri baginda dengan Sultan Melaka. Peristiwa perkahwinan dayang dengan kerajaan luar pernah berlaku semasa pemerintahan Maharaja Terakhir dinasti Song apabila baginda mengahwinkan dayang puteri baginda dengan putera orang Mongol bagi mengelakkan serangan Mongol, itupun dilakukan selepas diberi gelaran puteri kepada dayang tersebut. Memberi gelaran kepada diraja kepada orang bukan keturunan diraja bukanlah sesuatu yang pelik kerana Houyan pernah memberi gelaran putera kepada seorang rakyat yang dating daripada negara musuhnya.

Benarkah Puteri Hang Lipo Dikahwinkan ke Melaka?

Satu persoalan yang mungkin bermain di minda masyarakat ialah benarkah peristiwa Puteri Hang Lipo ini berlaku. Dalam sejarah Melayu telah menyebut tentang Puteri Hang Lipo..

“Maka Titah raja Raja China pada Tun Perpatih Putih:. “Suruhlah anakku Raja Melaka menghadap aku kemari, supaya anakku raja Melaka menghadap aku kemari supaya aku dudukkan dengan anakku puteri Hang Li Po”. Maka Sembah Tun Perpatih Putih:” Tuanku ,akan paduka anakanda raja Melaka, tidak dapat meninggalkan negeri Melaka kerana negeri Melaka permusuhan: Jikalau Tuanku hendak menganugerahkan paduka anakanda itu, marilah patik bawa. InsyaAllah Taala selamat sampai ke Melaka”. Maka Raja China pun memberi titah  pada Li Po , menyuruh berlengkap akan menghantar anakanda baginda ke Melaka seratus buah pilu, seorang menteri besar akan panglimanya, Di Po namanya. Setelah sudah berlengkap maka dipilih oleh raja China anak para menteri yang baik-baik parasnya lima ratus banyaknya diberikan akan dayang-dayang anakanda baginda. Telah itu,maka Tuan Puteri Hang Li Po dan surat itupun diarak orang ke perahu, maka Tun Perpatih Putih dengan Di Po belayarlah ke Melaka membawa tuan puteri anak raja China itu. Ada beberapa lamanya dijalan maka sampailah ke Melaka,maka dipersembahkan oranglah kepada Sultan Mansor Syah mengatakan Tun Perpatih Putih datang membawa puteri China. Maka baginda pun terlalu sukacita mendegarnya, Maka baginda berangkat sendiri mengalukan –alukan had Pulau Sebat. Setelah bertemu, maka seribu kebesaran dan kemulian dibawa masuk , lalu dalam istana. Maka Sultan Mansor Syah pun hairanlah melihat paras tuan puteri anak raja China itu. Maka disambut baginda puteri Hang Lipo itu, disuruh masuk Islam. Telah sudah Islam, maka Sultan Mansor Syah pun berkahwin dengan puteri hang Li Po itu, beranak seorang laki-laki dinamai Paduka mimat,ia beranakkan Paduka Seri China , ayah paduka Ahmad, ayah paduka Isap. Maka segala anak menteri China yang lima ratus disuruh baginda Islamkan, disuruh diam di Bukit China. Maka sampai sekarang bukit itu disebut bukit China. Oa telah menggali perigi di Bukit China itu dan anak cucu orang itulah dinamai biduanda China. Maka Sultan Mansor Syah pun memberi persalinan akan Di Po dan segala menteri China yang membawa anak Raja China itu”.

Tulisan Sejarah Melayu ini telah dijadikan dalil bahawa memang wujud hubungan perkahwinan diraja tersebut dan ia seolah-olah telah menjadi fakta sejarah yang dipegang oleh semua orang di Malaysia tanpa mengira kaum Cina ataupun kaum Melayu. Sesetengah sarjana sendiri tidak menerima Sejarah Melayu sebagai sumber sejarah kerana banyak mengandungi mitos dan cerita rekaan. Lagi pula sejarah Melayu ditulis oleh Tun Seri Lanang yang jarak masa dengan peristiwa tersebut lebih kurang 200 tahun.

Seorang penyelidik yang bernama Kong Yuanzi pula mempertikaikan tentang perkahwinan ini dengan mengemuka beberapa bukti. Lebih menarik mengenai isu ini ialah perkahwinan ini tiada dalam rekod Dinasti Ming sedangkan rekod lain mengenai Melaka dicatat secara terperinci. Jadi berlaku persoalan disini samaada benar atau tidak perkahwinan itu berlaku. Ada sebahagian pula yang berpendapat, Puteri Hang Lipo telah dihantar ke Melaka oleh Zheng He/ Cheng Ho. Namun persoalan asal yang bermain diminda saya ialah bagaimana sesuatu peristiwa penting dalam sejarah China ini tidak ditulis sedangkan beberapa perkahwinan diraja telah ditulis dalma rekod China seperti perkahwinan dengan Xiong Nu dan Tibet mempunyai rekod yang jelas. China adalah sebuah negara yang mementingkan sejarah dan rekod. Maharaja itu sendiri dikatakan mempunyai dua orang yang akan merekod sejarahnya iaitu seorang akan menulis perlakuan raja dan seorang pula akan menulis percakapan raja. Jadi jika ahli sejarah kerajaan China tidak menulisnya nescaya tukang tulis Maharaja ini akan menulisnya. Tetapi perkara itu tidak wujud sama sekali. Ia samalah dengan catatan yang mengatakan Maharaja China menghantar 7 kapal yang berisi jarum yang mana setiap jarum itu mewakili seorang rakyatnya manakala Raja Melaka menghantar 7 biji kapal yang penuh dengan muatan sagu dimana setiap biji sagu tersebut mewakili setiap orang rakyat Melaka, rekod ini tidak wujud di China.

Sejarah Melayu menyatakan secara jelas bahawa Di Po merupakan orang yang bertanggungjawab menghantar Hang Li Po ke Melaka sedangkan dalam beberapa catatan pula menyatakan bahawa yang menghantarnya adalah Zheng He. Jika fakta ini menyebut bahawa Zheng He/ Cheng Ho yang menghantarnya maka ia adalah satu rekaan yang dilakukan oleh masyarakat pada waktu itu. Buktinya, Cheng Ho telah meninggal 20 tahun lebih awal daripada masa Sultan Mansor naik takhtha. Bagaimana orang yang mati boleh bangkit semula dan menjalankan urusan kerajaan ini. Keduanya, pengikut Cheng Ho dalam pelayaran itu seperti Ma Huan , Feng Xin dan Gong Zhen tidak menyebut mengenai puteri Hang Lipo?.

Berdasarkan ini, pada saya beberapa ksimpulan dapat dibuat , bahawa puteri Hang Lipo ini memang tidak wujud dan ceritanya sengaja diada-adakan. Kemungkinan juga puteri China yang dimaksudkan itu ialah anak orang Cina yang sebenarnya bukan berasal daripada keluarga diraja China. Purcell seorang pelajar Portugis menyatakan bahawa Sultan Iskandar Syah yang merupakan raja kedua Melaka pernah berkahwin dengan seorang cina anak kapten kapal.  Jadi ini adalah sesuatu kemungkinan yang berlaku kerana ketiadaan rekod China mengenai hal perkahwinan ini merupakan sesuatu yang tidak boleh diterima.. Apapun terserah kepada pembaca untuk menyokong atau menentang pendapat yang saya kemukakan.