Penanaman Modal di Asia Tenggara

Sir H.N.Ridley

Kestabilan politik dan keamanan yang berjaya diwujudkan oleh barat di Asia Tenggara telah berjaya menarik pelabur asing terutamanya daripada eropah dan juga China. Perkembangan dan aliran ekonomi yang berlaku di Asia Tenggara ditentukan oleh kehendak dan keperluan penjajah terhadap negara tersebut. Negara Thailand walaupun pada dasarnya tidak pernah dijajah oleh Barat namun sistem perekonomiannya banyak dipengaruhi oleh barat. Thailand bersempadan dengan negara yang dijajah oleh Perancis dan juga British. Oleh itu,bagi mengekalkan kuasanya kedaulatannya banyak perjanjian telah dibuat untuk membenarkan kemasukan modal dan pelabur dari barat. Perjanjian penting yang melibatkan perdagangan yang dilakukan oleh Siam ialah pada tahun 1855,1896,1909. Melalui perjanjian ini,pelabur eropah dan juga Cina boleh terlibat dalam ekonomi Siam dalam bidang perkapalan,penangkutan,kewangan,perdagangan,pembalakan dan perlombongan.

    Di Burma,British telah menggunakan kesempatan penjajahan ini telah mengaut keuntungan dalam bidang pelombongan biji timah,timah hitam,perak,tungsten dan minyak. Kemudahan infrasruktur telah moden telah dibina secara pesat untuk memudahkan pengeluaran sehingga tahun 1930,British telah menanam modal sebanyak 50 juta pound.

     Di Tanah Melayu,British telah pesat melabur modal dalam bidang pertanian,penanaman getah dan paling utama perlombongan bijih timah. Dua komoditi utama yang menarik perhatian pemodal di Tanah Melayu iaitu getah dan biji timah. Sehingga 1905,eksport getah ialah 200 tan dan bertambah mendadak pada 1920-an kepada 196,000 tan. Sehingga 1935,penanaman modal oleh British di Tanah Melayu ialah sekitar 55juta Pound.

    Pelaksanaan dasar pertanian terbuka selepas pertanian kultur dihapuskan telah menyebabkan kemasukan pelaburan Belanda agak mendadak. Selepas tahun 1880,penanam modal Belanda dan asing digalakkan untuk menanam modal terutamanya dalam perusahaan tebu di Jawa dan pulau sekitarnya seperti Sumatera dan sebagainya. Di kawasan luar daripada tanah Jawa,kebanyakan yang menanam modal adalah bukan daripada pelabur Belanda tetapi dimiliki oleh orang Perancis,Amerika serta Belgium yang menanamgetah,the dan tebu. Bermula dengan abad ke-20,Belanda mula membina sistem pengangkutan yang lebih canggih untuk pengangkutan hasil dan ia telah meningkatkan pengeluaran hasil buktinya pengeluaran gula pada tahun 1900 ialah 700 000 tan dan telah bertambah kepada 1.4 juta tan pada 1914.