Sumbangan Mahatma Ghandi

Mahatma Ghandi atau Ba-Pu

Mahatma Ghandi telah menggunakan method perjuangan secara tidak kekerasan yang dikenali dengan konsep Sathyagraha sehingga memaksa British akur dengan golongan yang berjuang tanpa menggunakan senjata. Pada 1919,British telah cuba untuk melaksanakan satu pembaharuan yang dikenali sebagai Montagu-Chelmsford yang mana orang India akan ditempatkan sebagai pegawai-pegawai awam dan juga memberikan penglibatan yang lebih besar dalam dewan perwakilan namun perkara ini ditentang oleh Mahatma Ghandi yang menyebut perkara ini sebagai satu kaedah “ pengebirian” yang mana masyarakat India pada hakikatnya tidak mendapat apa-apa.  Malah Mahatma Ghandi telah mendorong masyarakat India untuk menjalankan program “non-kooperasi ( tidak berkerjasama ) total” yang mana bukan hanya tidak menyertai jawatan yang diberi oleh Inggeris namun turut memboikot bahasa Inggeris, sistem perundangan Inggeris,barang-barang yang berkaitan Inggeris termasuklah tekstil. Dasar yang dijalankan oleh Ghandi ini turut disokong oleh pemimpin Islam seperti Muhammad Iqbal.

Idea yang dikemukan oleh Mahatma Ghandi ini pernah ditentang oleh puak nasionalis yang lain yang mengatakan idea yang dikemukan oleh Mahatma Ghandi sebagai pengingkaran,berputus asa dan satu rancangan untuk merosakkan sistem perundangan dan cuba mewujudkan satu bentang antara pihak pemerintah British dengan masyarakat India. Pada saat nasionalis yang semakin memuncak pada tahun 1920, Parti Kogres yang merupakan parti yang terbesar di India nyaris untuk menggunakan idea Mahatma Ghandi.

Pada peringkat awal, British tidak menganggap gerakan non-kooperasi sebagai gerakan yang mengancam kekuasaannya namun apabila gerakan ini telah mendapat momentumnya, British mula merasai tekanannya British mula mengawasi gerakan yang dilakukan oleh Ghandi ini. Pada November 1921, masyarakat India telah membuktikan yang mereka telah menyahut pemikiran Mahatma Ghandi ini dengan memboikot kedatangan Tuan Wales di Bombay bahkan kedatangan pegawai British tersebut telah menyebabkan rusuhan berlaku di Bandar tersebut. Ramai anggota Parti Kongres yang ditahan oleh pemerintah sehingga parti tersebut telah meminta Ghandi untuk menjalankan dasar non-kooperasi di peringkat nasional.

Tidak lama kemudian, Ghandi telah ditangkap dan telah dijatuhi penjara selama selama 6 tahun. Namun hukuman yang dikenakan keatas Ghandi tidak lama kerana dasar non-koperasi yang dijalankan oleh Mahatma Ghandi telah menyebabkan tekanan keatas British. Beliau telah dibebaskan dan dalam masa beberapa tahun beliau tidak terlibat dengan politik.

 Sumbangan terpenting dan terbesar yang dilakukan oleh Ghandi dalam usaha menyemarakkan nasionalis dalam kalangan rakyat India ialah dengan menyatutupadukan orang Hindu dengan  orang Islam. Beliau telah berjaya menarik kelompok Islam untuk menyertai Parti Kogres dengan memainkan sentiment umat Islam pada masa itu yang dikenali sebagai gerakan Khilafat. Gerakan Khilafat atau gerakan kekhalifahan adalah gerakan yang dilakukan oleh masyarakat Islam untuk menyelamatkan Sistem Kekhalifahan di Turki. Ghandi telah memainkan peranan dengan menyokong gerakan ini untuk penyatuan masyarakat Hindu-Islam untuk mendapatkan kemerdekaan India. Peluang pertama untuk beliau memainkan peranan penting dalam gerakan ini timbul apabila diadakan Persidangan Muslim Seluruh India di Lucknow pada 21 September 1920. Beliau telah melahirkan sokongan keatas gerakan ini dan memohon masyarakat Hindu turut menyokongnya dengan mengadakan puasa,mogok, sembahyang dan dengan itu dapat mengeratkan hubungan antara umat Islam dan Hindu bagi memperjuangankan kemerdekaan India. Namun gerakan ini telah dibubarkan apabila Khalifah Uthmaniyyah telah jatuh ke tangan Kamal Attartuk.

Walaupun Mahatma Ghandi memboikot British namun beliau beberapa kali mengistiharkan bahawa beliau setia dengan kerajaan British sehingga diberi gelaran Kaiser-I-Hind oleh British pada tahun 1915. Namun sebagai bukti persahabatan antara masyarakat Hindu dan Islam, Ghandi telah berjuang untuk membebaskan Ali bersaudara yang ditahan oleh pihak British kerana menjalankan gerakan Khalifat. Beliau member jaminan kepada Liga Muslim bahawa masyarakat Hindu bersama liga tersebut untuk memperjuangkan kebebasan Ali bersaudara. Walaupun gerakan ini tidak berjaya, namun Ghandi amat konsisten untuk menyatupadukan masyarakat Islam dan Hindu sehingga beliau dituduh oleh orang Hindu sebagai lebih simpati kepada orang Islam dan orang Islam menuduh beliau sebagai tidak konsisten dalam memperjuangkan penyatupaduan masyarakat apabila beliau dipengaruhi oleh golongan ekstrim Hindu seperti Malaviya dan Lajpat Rai. Walaupun pada hakikatnya beliau tidak mahu memperjuangkan kemerdekaan jika kelompok Islam dan Hindu tidak mahu bersatu. Ini dinyatakan dalam surat beliau kepada Muhammad Ali pada 18 November 1918. Menurut beliau, pemerintahan sendiri hanya akan dapat dicapai jika umat Islam dan Hindu bersatu dan mencurahkan segala tenaga untuk mewujudkan perpaduan yang kekal.

Gerakan Khalifat telah menghargai sokongan yang diberikan oleh Ghandi keatas mereka.

Gerakan Khilafat ini disertai oleh orang Islam dan Hindu sehingga gerakan ini sudah menjadi satu gerakan pada peringkat nasional bukan lagi gerakan yang dilakukan oleh orang Islam sahaja. Walaupun Mahatma Ghandi memberi sokongan sepenuhnya pada perjuangan ini pada mulanya namun beliau telah menarik balik sokongan itu selepas berlakunya peperangan antara Afghanistan-British dan kebangkitan Moplah pada 1921.

  Memimpin Kogres kebangsaan India yang melibatkan orang Islam, Hindu dan juga Buddha. Mahatma Ghandi telah menjadi pemimpin Parti Kogress Nasional India ( INC) dari tahun 1920-1939. Mahatma Ghandi menjadi presiden parti hasil sokongan daripada orang Gujerat, wilayah-wilayah bersekutu dan juga daripada Punjab. Semasa beliau menjadi pengerusi parti, beliau telah berjaya menarik golongan rakyat termasuklah golongan Hufcaste untuk terlibat dalam politik sehingga berlaku perkembangan politik yang pesat di India sekitar tahun 1920-an hingga 1940-an. Idea yang dikemukan oleh Ghandi telah diterima oleh INC seperti Syatayagraha dan Swadeshi. Gesaan yang dilakukan oleh Ghandi telah menyebabkan British bertindak dengan menangkap dan memenjarakan ahli INC.

Agenda yang dikemukan oleh Ghandi ini terpaksa dibatalkan apabila berlaku sengketa agama antara masyarakat Islam dan Hindu dimana masyarakat Islam Moplah telah melancarkan jihad menentang penjajah Inggeris dan tuan tanah Hindu dan dibalas pula oleh orang Hindu yang diketuai oleh Arya Samaj. Peristiwa ini telah menyebabkan Ghandi menarik sokongan beliau kepada Gerakan Khalifat. Ghandi telah menggunakan simbol mesin tenunan yang menandakan keinginan beliau untuk mendekatkan golongan atasan dengan golongan bawahan. Beliau turut memperjuangan hak golongan bawahan seperti Harijan iaitu golongan yang tidak boleh disentuh yang mana menurut beliau sebagai ketidakadilan sosial.

Konsep Sathyagraha

Mahatma Ghandi

Sathyagraha adalah nama yang diberikan oleh Ghandi untuk merujuk kepada gerakan yang dibawa olehnya. Sathyagraha adalah daripada bahasa Gujerat yang terdiri daripada perkataan Sat yang bermaksud kebenaran dan Agraha bermaksud tekad. Orang Inggeris pula lebih suka untuk memaknakan Sathyagraha sebagai “passive resistance” yang mana perjuangan ini berlaku dalam kalangan kaum terlemah yang berakhir dengan kekerasan namun perkara ini dinafikan oleh Mahatma Ghandi. Sathyagraha bukan hanya menjadi satu metod penting dalam perjuangan Ghandi namun ia merupakan satu proses yang dapat memperkembangkan semangat nasionalis dalam kalangan masyarakat India.

Sathyagraha menekankan perjuangan tanpa kekerasan. Beberapa perkara telah dilakukan dengan menggunakan metod ini antaranya demontrasi aman untuk menentang monopoli penjajah keatas industry garam selain daripada bertindak memboikot barangan yang dikeluarkan oleh British serta mendesak rakyat tempatan untuk tidak membayar pajak,cukai yang dikenakan keatas mereka sehingga memaksa British untuk memberikan kemerdekaan kepada India. Konsep ini telah berjaya menyebarkan semangat kebangsaan dalam kalangan masyarakat India sekaligus untuk mendapatkan kemerdekaan India secara damai.

Gerakan Penubuhan Pakistan

Kedudukan Pakistan

Pada tahun 1905, British telah melakukan pemisahan wilayah Bengal yang mempunyai ramai penduduk Islam dari India. Setahun kemudian ditubuh Liga Muslim yang mungkin merupakan pengaruh daripada pemisahan wilayah ini. Pemisahan ini mungkin perancangan awal yang dilakukan oleh British untuk memisahkan India kepada dua negara yang berbeza. Pemisahan Pakistan diripada India dikaitkan dengan idea yang diutarakan oleh Syad Ahmad Khan dan juga penggerak dan penyokong beliau yang berada di Aligarh yang menggerakkan semangat separatisme India. Namun hakikat yang perlu diterima ialah kesedaran komunal yang berlaku kepada masyarakat Islam tidak menyeluruh dan mempunyai tahap yang berbeza diantara  satu sama lain berdasarkan kepada keadaan kehidupan sosial dan juga doktrin yang dipegang oleh mereka.

Dalam pilihanraya India tahun 1937, Parti INC telah memenangi kerusi sebanyak 74 peratus secara keseluruhan dan berjaya membentuk kerajaan tanpa memerlukan gabungan daripada parti lain melainkan dibeberapa kawasan seperti di Bombay, Assam dan Bengal dan kalah di Sind dan Punjab. Saingan INC iaitu Liga Muslim mengalami kekalahan yang tidak sepatutnya dialami oleh parti tersebut tambahan lagi bertanding di kawasan majoriti Islam di Bengal, Punjab dan Sind. Liga Muslim terpaksa menerima hakikat bahawa parti yang bersifat kebangsaan lebih diterima oleh rakyat berbanding dengan Liga Muslim. Keadaan ini tentunya menggusarkan pemimpin Liga Muslim terutamanya Muhammad Ali Jinnah. Oleh itu, Muhammad Ali Jinnah telah menggunakan isu-isu berkaitan kelangsungan politik Islam untuk menarik sokongan masyarakat Islam. Pelbagai isu yang dimainkan seperti slogan Islam dalam bahaya dan INC parti yang hanya memperjuangkan masyarakat Hindu. Semasa kepimpinan Liga Muslim oleh Muhammad Ali Jinnah pada 1934, Liga Muslim merupakan organisasi yang tidak terurus dan berpecah belah.Oleh itu beliau telah melakukan penyatuan organisasi dengan penetapan tujuan dalam bentuk teori dua bangsa.

Slogan yang dimainkan oleh Liga Muslim tersebut ternyata mampu untuk menarik sokongan daripada masyarakat Islam. Muhammad Ali Jinnah juga mendesak wilayah-wilayah yang mempunyai majoriti masyarakat Islam supaya berjuang dibawah payung Liga Islam. Muhammad Ali Jinnah telah berjaya mendesak parti-parti wilayah di Sind dan Punjab termasuklah parti Unionist yang dipimpin oleh Srikander Hyatt Khan. Desakan yang dilakukan oleh Muhammad Ali Jinnah telah diambil berat oleh masyarakat Islam. Sejak itu, sokongan kepada Liga Muslim telah bertambah dan menjadi penentu kepada perkembangan nasionalisme Islam di India. Sokongan kuat masyarakat Islam ini kepada Liga Muslim telah menyebabkan persaingan sengit berlaku dengan parti INC sekaligus menjadi asas kepada pemisahan Pakistan daripada India.

Sokongan umat Islam kepada Liga Muslim telah memberi roh baru kepada “ gagasan Pakistan” yang selama ini hanya menyepi. Muhammad Ali Jinnah secara terang-terangan telah memegang teori dua bangsa. Teori dua bangsa ialah teori yang menyatakan masyarakat Islam dan Hindu di India ialah terdiri daripada dua bangsa yang berbeza bukan hanya daripada segi agama bahkan kebudayaan, cara hidup, sejarah dan sebagainya yang mempunyai banyak perbezaan yang ketara dengan masyarakat Hindu. Berdasarkan teori inilah , Muhammad Ali Jinnah telah mengemukan Resolusi Pakistan ( Resolusi Lahore ) pada Mac 1940 semasa persidangan Liga Muslim di Lahore. Resolusi itu mendesak supaya sebuah negara Islam diwujudkan di kawasan yang mempunyai majoriti penduduk Islam. Kewujudan Wilayah Islam itu dipercepatkan lagi dengan wujudnya pergaduhan komunal antara masyarakat Islam dan Hindu lebih-lebih lagi dikawasan yang mempunyai penduduk Islam yang tinggi seperti di Bengal, Sind dan Punjab. Oleh itu, menjadi salah satu sebab British memikirkan untuk mewujudkan satu wilayah khusus untuk orang Islam.

Umat Islam yang telah berkuasa selama berates tahun di India telah merasa kehilangan kuasa apabila British dan kerajaan Hindu-India telah mula menghapuskan beberapa kepentingan masyarakat Islam India contohnya pengambilalihan beberapa jawatan penting kerajaan daripada masyarakat Islam sehingga menyukarkan pengamalan Islam di India selain kecurigaan British dan masyarakat Hindu kepada orang Islam yang semakin memuncak. Memburukkan keadaan apabila pemerintah Hindu cuba menukarkan bahasa Lingua Franca Urdu yang merupakan bahasa identiti Islam kepada bahasa Hindi sebagai bahasa kebangsaan India. Keadaan umat Islam yang terhimpit dari segi ekonomi, politik dan pendidikan telah menguatkan lagi semangat orang Islam untuk memisahkan diri daripada India.

Semasa berlakunya perang dunia yang kedua, British telah mengalami masalah kewangan yang agak meruncing. Jepun pada masa itu, telah menjajah China dan Asia Tenggara dan telah menyebabkan kebimbangan British jika Jepun bertindak menyerang mereka di India. Oleh itu, British cuba bersekutu dengan mana-mana parti di India yang boleh menjadi penyokong kepada mereka. British cuba mendapatkan sokongan daripada INC namun gagal kerana pada masa itu, INC sedang melancarkan gerakan non koperasi ( dasar tidak bekerjasama ). Selain itu, INC juga melancarkan kempen “Gerakan Meninggalkan India” yang bertujuan supaya British meninggalkan India.  Pemimpin-pemimpin INC seperti Mahatma Ghandi, Jawahalal Nehru dan 20,000 yang lain telah ditangkap oleh British kerana melakukan pengucapan anti-peperangan. Seorang ahli akademik telah menyebut bahawa kegagalan pimpinan Parti Kogress semasa perang dunia kedua telah menyebabkan kewujudan Pakistan.

Dalam pada INC tidak mahu bekerjasama dengan British. Liga Muslim telah mengambil langkah yang berbeza. Liga Muslim telah bertindak melakukan kerjasama dengan British bagi menghadapi perang dunia yang kedua tersebut. Bagi menghargai kerjasama tersebut, British telah berjanji untuk mempertimbangkan dengan wajar permintaan Liga Muslim untuk menubuhkan sebuah negara Islam. Selepas perang, telah berlaku kekacauan yang melibatkan masyarakat Islam dan Hindu terutamanya di Bengal yang telah membunuh hampir 4000 nyawa dan 10,000 lagi cedera. Pertelingkahan ini berlaku apabila Liga Muslim ingin menjadikan 16 Ogos 1946 sebagai hari kelepasan am untuk perjuangan Pakistan. Masyakat Hindu yang tidak memberi kerjasama telah diugut dengan dibakar kedai dan pelbagai cara lain. Pada April 1946, Jawahalal Nehru mengatakan kepada Lord Mountbatten ( Gabenor Jeneral India yang baru ) bahawa wilayah-wilayah yang mempunyai majoriti penduduk Islam boleh dikeluarkan daripada India dan menjadi sebuah negara yang merdeka.

Rancangan pemisahan India-Pakistan telah dirangka pada April 1947 manakala dibentangkan pada Jun tahun yang sama. Namun tidak semua yang mempersetujui pemisahan ini antaranya Mahatma Ghandi yang menentang keras pemisahan ini. Selain Mahatma Ghandi, ada juga beberapa kumpulan Islam yang menentang pemisahan ini contohnya Abul Kalam Azad dan pemimpin Islam di Madrasah Deoband juga turut menentang pemisahan ini. Darul Ulum Deoband ini memainkan peranan penting dalam menuntut kemerdekaan India dan menentang keras teori dua bangsa kerana mereka masih mengharapkan pelaksanaan syariah Islam didalam negara India selepas mendapat kemerdekaan. Selepas berlakunya pemisahan ini, penduduk Islam secara besar-besaran berpindah ke wilayah Pakistan dan begitulah sebaliknya. Sebagai sebuah negara yang baru dibentuk, Pakistan telah mengalami zaman kesulitannya. Penghijarahan berjuta- juta Muslim kewilayah Pakistan ditambah dengan pengusiran yang dilakukan oleh pemerintah India telah menyebabkan bebanan ekonomi kepada Pakistan.  Bahkan lebih sadis apabila umat Islam telah dibunuh semasa proses pemindahan tersebut. Keretaapi yang sarat dengan Muslim telah disekat oleh tentera India kemudian umat Islam telah dibunuh semasa dalam perjalanan.

Ketempangan yang berlaku dalam bidang sosio-ekonomi, diskriminasi politik telah menyebabkan ketidakpuasan hati penduduk Pakistan Timur dengan pemerintah pusat sehingga menyebabkan perpecahan bangsa berlaku di Pakistan Timur dan Pakistan Barat. Akhirnya pada tahun 1971, sebuah negara baru telah diwujudkan di Pakistan Timur yang dikenali sebagai Bangladesh.

Teori Dua Bangsa

Teori Dua Bangsa

Masyarakat India terbahagi kepada berpuluh-puluh suku kaum yang besar. Bahasa kebangsaan India sahaja sudah sebanyak 17 bahasa. Dari sini dapatlah kita mengagak betapa banyaknya suku kaum di India. Walaupun mereka mempunyai mempunyai persamaan dari segi kaum dan etnik namun dalam terdapat perbezaan yang ketara pada mereka iaitu anutan agama. Kebanyakan masyarakat India menganut agama Hindu atau Sikh namun ada juga sebahagian daripada mereka menganut agama Islam. Walaupun agama Hindu lebih dominan di India namun agama Islam tetap mendapat hati dalam kehidupan masyarakat di sini. Dalam hikayat Hang Tuah pernah menyebut “ Maka beribu-ribu rumah berhala dalam negeri itu,terlalu indah-indah perbuatannya dan seribu buah masjid didalam negeri itu tempat anji-wartar sembahyang….”

Walaupun hidup dalam kalangan sendiri selama berates-ratus tahun namun tiada kesatuan diantara kedua penganut ini seperti sebuah sungai yang mempunyai punca yang berbeza. Disebabkan perbezaan ini, teori dua bangsa telah diperkenalkan oleh Sayyid Ahmad Khan. Teori ini dikemukan kerana menyedari perbezaan yang wujud daripada segi sejarah latar belakang yang berbeza antara masyarakat Hindu dan Islam daripada segi peradaban, adat, kesusasteraan dan sejarah. Perbezaan ini sebenarnya telah menyebabkan berlakunya konflik yang berpanjangan antara masyarakat Islam dan Hindu.

Sayyid Ahmad Khan merupakan seorang pemikir moden Islam India dengan membawa idea pembaharuan. Beliau melihat kegagalan pemberontakan Dahagi 1857 dan kunjungan beliau ke Britain pada 1896-1897 maka lahirlah idea pembaharuan oleh beliau. Antara idea pembaharuan beliau ialah Umat Islam India mundur kerana tidak mengikut peredaran zaman, Sayyid Ahmad Khan juga percaya kepada kekuatan dan kekuasaan akal, beliau juga menolak taqliq yang berlaku dalam masyarakat. Beliau juga menyeru umat Islam untuk bekerja dengan British kerana pada beliau bekerja dengan British lebih baik daripada bekerja dengan masyarakat Hindu yang merupakan majoriti. Dengan bekerja di bawah British, diharapkan umat Islam akan mendapat kemajuan dari segi ilmu, politik dan teknologi.  Sumbangan Sayyid Ahmad Khan amat besar dari aspek pendidikan. Melihat kepada ketidakmajuan dalam bidang pendidikan, beliau telah mengasaskan sebuah pusat pengajian tinggi Islam iaitu Muhammadan Anglo-Orientel Collage di Aligarh. Pusat pengajian tinggi ini merupakan pusat pendidikan perguruan peringkat tinggi Islam di India yang meniru modul universiti Oxford dan Cambridge dengan bahasa pengantarnya ialah bahasa Inggeris.

Kejayaan Teori dua bangsa ini dapat dilihat daripada kejayaan Liga Muslim untuk mewujudkan sebuah negara Islam iaitu Pakistan kemudian Pakistan Timur berpecah akibat pemberontakan kaum Banggali yang mewujudkan negara Pakistan dan pewujudan Afghanistan oleh etnik Pasthun. Namun tidak semua umat Islam bersatu dibawah Liga Islam untuk memperjuangkan teori dua bangsa ini kerana masih ada umat Islam yang tidak menerima idea dua bangsa dan kebanyakan mereka tingal di India untuk berjuang menuntut kemerdekaan. Antara tokoh terkenal yang menentang teori dua bangsa ialah Abul Kalam Azad. Abul Kalam Azad melihat bahawa hanya penjajah Inggeris yang harus diusir untuk menuntut kemerdekaan India dan sanggup berjuang bersama dengan Mahatma Ghandi dan parti Kongres Kebangsaan India. Semasa perang dunia pertama yang memperlihatkan kelemahan yang ketara pada pihak Turki Uthmaniyyah, Abul Kalam Azad bersama dengan Muhammad Ali dan Syaukat Ali telah mengasaskan gerakan Khilafat pada 1919. Apabila Liga Muslim ingin menubuhkan negara Islam Abul Kalam Azad lebih suka berjuang membangun nasionalisme India bersama Kongress dan telah dilantik menjadi presiden parti tersebut pada umur 35 tahun.

Teori dua bangsa merupakan teori penting dalam sistem politik Islam dalam kalangan penduduk Islam di India. Walaupun wujud penentangan oleh sebahagian masyarakat Islam, namun kepentingan teori ini tidak terjejas dan terus mendapat sokongan umat Islam terutamanya apabila dihangatkan kembali oleh Muhammad Ali Jinnah dalam usaha untuk menyatukan umat Islam di bawah payung Liga Muslim. Bahkan pada tahun 1930, seorang tokoh India yang terkenal iaitu Muhammad Iqbal telah mencadangkan pemewujudan sebuah negara majoriti Islam di barat laut India. Teori dua bangsa ini juga telah memperlihatkan satu peristiwa sejarah yang penting iaitu perpindahan penduduk yang terbesar didunia iaitu kira-kira 2 juta penduduk dimana masyarakat Islam berhijrah ke wilayah Pakistan manakala masyarakat Hindu dan Sikh pula berhijrah ke wilayah India. Perpindahan ini juga telah memakan korban jiwa seramai 250,000 orang yang kebanyakan adalah orang Islam yang dibunuh oleh tentera India.

Sejarah Ringkas Peristiwa 13 Mei 1969

Mangsa yang Terbunuh

Peristiwa rusuhan kaum yang berlaku pada 13 Mei 1969 merupakan peristiwa hitam dalam sejarah Malaysia. Pada waktu ini, semangat perkauman amat kuat berlaku dalam kalangan orang Melayu dan juga Cina di Tanah Melayu. Parti-parti politik seperti MCA, MIC, PAS, GERAKAN dan Parti Buruh dan lain-lainnya menyuburkan perasaan perkauman kerana tujuannya semata-mata menarik populariti seseorang pemimpin. Kebanyakan parti pada masa itu ditubuhkan pada dasar perkauman ataupun keagamaan. Parti yang terbuka kepada semua kaum boleh dikatakan tidak akan mendapat sambutan sebagaimana Parti IMP oleh Dato’ Onn. Walaupun Parti Gerakan pada asalnya namun hakikatnya parti ini dikuasai oleh orang-orang Cina.

Dalam peristiwa ini, DAP dan Parti Buruh merupakan kelompok yang paling kuat bermain dengan sentiment perkauman. Walaupun Parti Gerakan  cuba untuk meneutralkan sifat perkaumannya namun parti in tetap memberi sumbangan kepada berlakunya peristiwa 13 Mei 1969. Dalam kempen DAP dan Gerakan, persetujuan sebagaimana yang termaktub dalam perlembagaan telah dipersoalkan seperti hak-hak orang Melayu dan juga penggunaan bahasa Melayu. Peristiwa ini berlaku apabila parti Gerakan dan DAP memenangi pilihanraya di Kuala Lumpur ( Dulu Selangor ). Pilihanraya tersebut berlaku pada 10 Mei 1969. Selepas pengumuman kemenangan tersebut, penyokong parti Gerakan dan DAP telah melakukan perarakan tanpa permit sehinggalah malam 12 Mei. Dalam perarakan yang disertai oleh kaum Cina itu, pelbagai perkataan yang menyinggung perasaan orang Melayu telah dikeluarkan seperti “Melayu Mati”, “Malai Si”,”Kuala Lumpur Sekarang Cina Punya”, “ Melayu Balik Kampung”, “Halau Semua Polis” sehinggalah menunjukkan kemaluan mereka. Perarakan yang diadakan oleh DAP dan Gerakan ini lebih kepada perarakan perkauman dan bukannya perarakan untuk menyambut kemenangan. Mereka telah berarak pada 11 Mei hingga malam 12 Mei secara haram dengan melalui Jalan Campbell dan Jalan Hale ( sekarang Jalan Raja Abdullah menghala masuk ke Kampung Baharu yang merupakan kawasan orang Melayu yang juga merupakan kubu kuat UMNO di Kuala Lumpur. Oleh itu, Tun Dr Ismail telah mengatakan bahawa sistem demokrasi telah mati ditangan parti pembangkang.

Dalam pilihanraya 1969, pembangkang telah memenangi sebanyak 51.5% undi berbanding dengan Perikatan yang hanya menang sebanyak 48.5% undi sahaja. MCA pada kali ini kalah teruk dan Perikatan hanya bergantung kepada kekuatan UMNO sahaja. Namun keengganan Gerakan untuk mewujudkan kerajaan campuran telah menyebabkan Perikatan masih berkuasa di Negeri Selangor.

Perarakan yang diadakan oleh parti pembangkang daripada kalangan kaum Cina telah menyebabkan perasaan tidak puas hati dalam kalangan orang Melayu tambahan pula mereka merasakan mereka hampir hilang kuasa di bumi sendiri. Melihat perarakan yang diadakan oleh pihak pembangkang ini telah menyebabkan orang Melayu risau dengan masa depan yang akan mereka hadapi. Oleh itu, mereka telah mengambil keputusan untuk turut mengadakan perarakan sebagai tindak balas kepada pihak pembangkang. Oleh itu, Haji Ahmad Razali telah mencadangkan supaya diadakan satu perarakan orang Melayu bagi meraikan kemenangan UMNO dan perarakan ini mendapat kebenaran daripada Datuk Haji Harun Idris yang merupakan Menteri Besar Selangor.

Rumah Menteri Besar telah dijadikan pusat untuk berkumpul oleh pemuda Melayu. Khabar angin yang menyatakan akan berlaku rusuhan kaum tersebar menyebabkan orang Melayu yang menyertai perarakan tersebut telah menyediakan senjata bersama mereka seperti parang, keris, buluh runcing dan lain-lain bagi menghadapi sebarang kemungkinan. Pergaduhan berlaku di Setapak dengan cepat telah merebak ke Jalan Tunku Abdul Rahman, Kampung Baharu, Pudu dan Kampung Pandan. Ramai yang terkorban dalam rusuhan ini sehingga Yang Di Pertuan Agong terpaksa mengistiharkan darurat di Kuala Lumpur. 

Keadaan yang genting tersebut, telah menyebabkan Tuanku Yang Di-Pertuan Agung telah mengistiharkan darurat atas nasihat Tunku Abdul Rahman. Sebuah majlis iaitu Majlis Gerakan Negara telah ditubuhkan oleh Tunku Abdul Rahman dengan melantik Tun Abdul Razak sebagai pengerusi dan Tun Abdul Razak pula melantik Tun Dr Ismail sebagai Timbalan Pengerusi MAGERAN. Tun Dr Ismail pada waktu dalam keadaan uzur dan cuba mendapatkan rawatan di London, namun terpaksa dibatalkan apabila Tun Razak meminta beliau membantunya dalam menangani masalah rusuhan tersebut. Parlimen kembali berfungsi pada 23 Febuari 1971 dan sistem demokrasi mula dipulihkan. Tunku Abdul Rahman telah meletakkan jawatan dan menyerahkan jawatan tersebut kepada Tun Abdul Razak. Peristiwa 13 Mei tersebut dan juga slogan Malaysia Malaysian telah membunuh sistem demokrasi negara selama 22 bulan.

Universiti Singapura : Sejarah Penubuhan dan Sumbangan

Sejarah Perkembangan US

Sejarah Penubuhan

Universiti Malaya ( Singapura ) merupakan universiti gabungan daripada dua institut penting di Singpura iaitu Kolej Perubatan King Edward VII dan Kolej Reffles. Kolej Perubatan King Edward VII pada asalnya dikenali sebagai Sekolah Perubatan Kerajaan Negeri-negeri Selat dan Negeri-negeri Melayu Bersekutu. Gabungan dua intitusi berpengaruh ini telah telah melahirkan universiti pertama di Singapura dan Tanah Melayu. Walaupun lebih awal dari itu telah lahir SITC ( Sultan Idris Training Collage ) namun ia hanyalah sebuah intitusi yang bertaraf kolej atau maktab bukannya universiti. Sekolah Perubatan Kerajaan Negeri-negeri Selat dan Negeri-negeri Melayu Bersekutu telah ditubuhkan pada tahun 1905 kemudiannya diubah nama menjadi Sekolah Perubatan King Edward VII pada 1912 dan sekali lagi diubah menjadi Kolej Perubatan King Edward VII pada 1921. Singapura pada masa itu tidak pernah memiliki sebuah intitusi yang bertaraf sebagai sebuah kolej sehinggalah wujudnya Kolej Perubatan King Edward VII pada tahun 1910. Kepentingan kedua-dua buah intitusi ini kepada penduduk Singapura dan Tanah Melayu adalah amat jelas apabila ramai tokoh kedua buah negara ini belajar di intitusi tersebut.

Selepas tamat perang, Sir Alexander Carr-Saunder telah mencadangkan penubuhan pendidikan universiti di Malaya. Beliau juga mengcadangkan penggabungan dua buah intitusi untuk mewujudkan universiti Malaya tersebut. Pembuatan undang-undang untuk mewujudkan universiti ini telah diluluskan pada Oktober 1949 yang memuatkan Fakulti Sastera dan Sains daripada kolej Raffles dan Fakulti Perubatan daripada King Edward VII College of Medecine. Universiti ini bermula daripada dua lokasi yang berbeza iaitu di Singapura dan Persekutuan Tanah Melayu. Kampus di Lembah Pantai Kuala Lumpur merupakan cawangan kepada Universiti Malaya di Singapura. Selepas 8 tahun beroperasi bersama, akhirnya pada tahun 1957 telah wujud cadangan untuk mengasingkan universiti ini kepada dua entiti yang berbeza. Menyahut perkara itu, pada 1958, prosedur perundangan telah diluluskan untuk pemisahan tersebut namun pemisan tersebut hanya berlaku pada 1 Januari 1962.

 Kolej Perubatan King Edward VII.

Kolej Perubatan King Edward VII merupakan sebuah intitusi tertinggi pertama yang wujud di Singapura. Disini, ramai tokoh telah berjaya dilahirkan antaranya Tun Dr Mahathir Mohamad dan Tun Dr Ismail. Tun Dr Ismail bersekolah rendah di English Collage di Johor Bahru dan menyambung pelajaran menengah di Kolej Perubatan King Edward VII. Selain itu, Dr Mahathir Mohamad juga pernah belajar disini dalam bidang perubatan. Beliau juga telah menjadi presiden Persatuan Muslim Kolej Perubatan King Edward VII. Penubuhan kolej ini telah bermula dengan kemajuan yang dicapai dalam farmasi dan perubatan di Singapura pada waktu. Perkembangan ini telah menarik minat Sir Stamford Raffles untuk membina sebuah intitusi pendidikan dan penyelidikan kesihatan. Oleh itu, pada 1905, Federation Malay Stated Government Medical Collage telah dibina dan seterusnya dikenali sebagai King Edward Collage of Medicine.

Namun menurut Ng Beng Yeong melalui bukunya, pembinaan kolej perubatan ini bermula sejak September 1904 apabila Tan Jiak Kim wakil daripada masyarakat Cina dan bukan Eropah telah memohon Kerajaan Negeri Selat untuk membina sebuah sekolah kesihatan. Selepas penyubahsuaian dan memperbaharui dilakukan oleh Jabatan Kerja Raya di bangunan Rumah Sakit Mental Perempuan di Sepoy Lines, intitusi tersebut telah diwujudkan dengan kelengkapan bilik pensyarah, kelas, pejabat dan bilik bedah. Sebelum itu, pesakit wanita di situ telah dipindahkan ke rumah sakit di Pasir Panjang sejak tahun 1903. Sekolah perubatan ini telah memulakan sesi pembelajaran pada 3 Julai 1905 dibawah ordinan untuk kegunaan pembelajaran perubatan, pembedahan dan pembidanan.

Walaupun kolej perubatan ini mula ditubuhkan pada 1905 namun pada 1911 barulah kolej ini mendapat tempat kekal untuk kampusnya. Bangunan tersebut ialah bangunan Tan Teck Guan yang mana nama tersebut diberikan sempena nama ayah kepada Tan Chay Yen pemilik kebun getah yang telah membayar kos pembinaan bangunan kolej.

Dr Lim Boon Keng telah memulakan King Edward VII Memorial Fund dan pada tahun 1912, tabung ini telah mencecah kutipan 120,000 dolar selat. Pada 1921, kolej ini telah ditukar namanya kepada King Edward VII Medical School tetapi bangunan baru hanya siap pada 1926 yang melihatkan ramai pelajar bergraduat di sini. Namun ada perbezaan pendapat mengenai tarikh penukaran nama tersebut. Ada yang menyatakan pada tahun 1912, nama kolej ini ditukar kepada King Edward VII Medical School bukannya tahun 1921. Pada tahun 1921 itu nama kolej ini telah ditukar daripada King Edward VII medical School kepada King Edward VII College of Medicine selepas mengalami zaman pengukuhan. Semasa pendudukan Jepun di Singapura, kolej ini melihatkan pembunuhan yang dilakukan oleh Jepun dimana seramai 11 orang telah mati ditembak dan kira-kira 25 orang pelajar yang mengebumikan mayat tersebut yang mana peristiwa ini berlaku pada 14 Febuari 1942. Sepanjang penjajahan Jepun,kolej ini telah ditutup dan hannya dibukan kembali pada tahun 1946 dan tiga tahun kemudian bergabung dengan Kolej Raffles untuk mewujudkan Universiti Malaya.

Kolej Raffles.

Stamford Raffles merupakan tokoh yang paling berjasa keatas Singapura. Beliau bukan sahaja menjadikan Singapura yang dahulunya tempat tinggal penyamun menjadi sebuah pelabuhan bebas yang kaya raya bahkan beliau turut mengambil berat keatas pendidikan di Singapura. Beliau ini menjadikan Singapura sebagai sebuah pusat ilmu bagi Singapura dan Tanah Melayu.

Pada tahun 1918, Panatia Maxwell telah mencadangkan pembinaan sebuah intitusi pengajian tinggi bagi memperingati seratus tahun Raffles membangunkan Singapura. Pada 1919, Panitia Firmstone telah menamakan intitusi tersebut sebagai “Raffles Collage”. Kewangan untuk membina intitusi ini datangnya daripada Kerajaan Negeri-Negeri Selat serta Kerajaan Negeri Melayu dan juga orang-orang awam, tauke Cina dan masyarakat Yahudi di Singapura. Manakala kerajaan Singapura pula menyediakan tapak,bangunan dan penyelenggaraan tahunan. Pembinaan bangunan dimulakan pada tahun 1922. Kerajaan Negeri-Negeri Selat telah memberi sebidang tanah dan duit sebanyak S$1000,000, penderma Cina sebanyak S$540,000, Kerajaan Negeri Melayu sebanyak S$500,000, pemilik firma Eropah dan individu sebanyak S$426,000, Sir Manasseh Mayer sebanyak S$150,000 dan Sultan Johor sebanyak S$50,000. Setelah sepuluh tahun beroperasi, Kolej Raffles telah menawarkan Sarjana Muda dalam masa tiga tahun yang meliputi bidang bahasa Inggeris, geografi,ekonomi, sejarah, matematik, dan fizik serta kimia dalam aliran sains. Setiap kos yang ditawarkan mengikut model Universiti London.

Selain aliran diatas, Lepasan Sarjana Pedagogi dijadikan guru pelatih untuk berkhidmat sebagai guru pelatih di sekolah menengah atas. Sir Hugh Clifford telah merasmikan kolej ini dan Sir Richard Winsted telah dilantik sebagai pengetua pertama Kolej Raffles.

 Universiti Singapura

Selepas berpisah dengan Universiti Malaya ( Kuala Lumpur ) pada tahun 1962, universiti ini telah dikenali sebagai Universiti Singapura. Universiti Singapura ini merupakan universiti yang terbesar di pulau tersebut dari segi pendaftaran pelajar dan juga kurikulum yang ditawarkan. Pada tahun 1980, sekali lagi perubahan telah dilakukan terhadap Universiti ini dilakukan apabila digabungkan dengan Universiti Nanyang      ( 1956 ) yang beraliran Cina dan hanya sedekad kemudian barulah intitusi disusun semuala untuk menjadi intitusi pengajian tinggi yang berasingan. Hubungan antara universiti ini telah bermula pada tahun 1978 apabila menyediakan kampus bersama di Bukit Timah dibawah Skim Kampus Bersama. Banyak perkembangan yang berlaku kepada Universiti ini sehingga mampu meninggalkan jauh Universiti Malaya Malaysia daripada segi ranking universiti terbaik dunia. Pada tahun 2001, Universiti ini telah berjaya mendapat ranking ke 28 dunia dan ranking yang ke 3 asia bagi universiti terbaik.  Pelbagai usaha bersungguh-sungguh telah dilakukan oleh setiap staf dan pelajar di universiti ini untuk meningkatkan mutu pembelajaran mereka. Banyak sumbangan-sumbangan juga telah berjaya ditabur oleh universiti ini dalam pembangunan modal insan dan material samada untuk pembangunan Malaysia atau untuk pembangunan Singapura itu sendiri. Sumbangan yang diberikan oleh universiti yang bersejarah ini tidak boleh dipandang sebelah mata sahaja.

Sumbangan Universiti Singapura

Universiti Singapura telah melalui sejarah perjalanan yang panjang dengan bermula daripada penggabungan antara King Edward VII Collage dengan Reffles Collage kemudian berpecah dengan Universiti Malaya Kuala Lumpur dan sekali lagi bergabung dengan Nanyang Universiti untuk membentuk Universiti Nasional Singapura. Sebagai sebuah intitusi pengajian tinggi yang terawal di Singapura dan Tanah Melayu, universiti ini telah melahirkan banyak tokoh-tokoh penting dalam pelbagai bidang. Contohnya,

Kolej Perubatan King Edward VI dan Kolej Raffles ( 1905-1949 )	Universiti Malaya Singapura ( 1949-1962 )	Universiti Singapura ( 1962-1980 )	Universiti Nasional Singapura ( 1980- Sekarang )
- Benjamin Sheares     ( Presiden k-2 Singapura ) - Goh Keng Swee       ( Bekas Timbalan Perdana Menteri Singapura ) - Mahathir Mohammad                ( Perdana Menteri Malaysia ) - Toh Chin Chye        ( Bekas Timbalan Perdana Menteri Singapura )  Tun Abdul Razak       ( Bekas Perdana Menteri Malaysia )	-Sellapan Ramanathan ( Presiden Singapura dan Canselor NUS ) - Wang Gungwu         ( Pengarah IntitutAsia Timur di NUS )	- Goh Chok Tong       ( Bekas PM Singapura dana Menteri Kanan Singapura ) - Wong Kan Seng       ( TPM Singapura ) - Abdullah Tarmugi    ( Speaker Dewan Singapura ) - Ong Keng Yong       ( Setiausaha Agung ASEAN ) - Yaacob Ibrahim       ( Menteri Alam Sekitar dan Hal Ehwal Muslim Singapura ) -Arthur Yap (Ahli bahasa terkenal ) - Shunmugam Jayakumar ( Menteri Hal Ehwal Luar Negeri )	- Woon Cheong Ming Walter ( Duta Besar Singapura ke Blanda,Luxemberg, Belgium dan Vatican City ) - K. Shanmugam ( Ahli Parlimen Sembawang ) - Vivian Balakrishnan ( Menteri Pembangunan Masyarakat, Belia dan Sukan )

Senarai diatas merupakan sebahagian kecil sahaja daripada tokoh-tokoh yang berjaya dilahirkan oleh universiti ini berdasarkan kepada tahap pembentukan universiti tersebut. Banyak tokoh penting Singapura berjaya dilahirkan disini bahkan bekas Perdana Menteri Malaysia iaitu Tun Abdul Razak dan Tun Dr Mahathir juga pernah menyambung pelajaran di sini. Dr Mahathir telah menyambung pelajaran di Kolej Perubatan King Edward VII dalam bidang perubatan apabila gagal mendapatkan biasiswa untuk menyambung pelajaran di luar negara. Manakala Tun Abdul Razak telah terpilih menerima biasiswa untuk melanjutkan pelajaran di Kolej Raffles pada tahun 1940. Namun setahun kemudian beliau terpaksa menangguhkan pengajian tersebut apabila Jepun menyerang Tanah Melayu. Selepas tamat perang beliau menyambung pelajaran dalam jurusan undang-undang di England selepas berjaya mendapatkan biasiswa. Semasa menyambung pelajaran di England ini, Tun Abdul Razak telah bertemu dengan Tunku Abdul Rahman yang pada masa itu sedang membuat percubaan yang ketiga untuk memperoleh Ijazah Undang - Undang.

Universiti Singapura juga banyak menyumbang kepada pembangunan sistem pendidikan tinggi kepada Tanah Melayu dan Singapura. Walaupun Tanah Melayu merupakan dua entiti yang berbeza dengan Singapura namun kedua-dua wilayah ini saling bergantung dari segi simbolik sejarah dan kebudayaan. Oleh itu, Singapura masih dianggap sebagai sebuah entiti semenanjung Tanah Melayu walaupun hakikatnya tidak begitu. Buktinya, Banyak peristiwa yang berlaku di Singapura di ambil berat oleh orang Tanah Melayu seperti peristiwa Natrah. Orang-orang daripada Tanah Melayu khasnya orang Johor memberi sokongan penuh bahkan Dr Burhanuddin Helmi telah mengorganisasi massa untuk memberi sokongan kepada Che Aminah dalam menuntut penjagaan keatas Natrah atau nama sebenarnya  Maria Hertogh. Begitulah juga sumbangan orang Melayu dan Keling ( India Muslim ) Singapura keatas kemerdekaan Tanah Melayu.

Universiti Singapura merupakan gabungan dua buah Intitusi pengajian bertahap kolej di Singapura iaitu Kolej Perubatan King Edwar VII dan Kolej Raffles. Pada masa itu masih belum wujud intitusi pengajian tinggi di Tanah Melayu melainkan hanya sekolah menengah sebagai tahap tertinggi dan juga Sultan Idris Training Collage yang hanya menyediakan pembelajaran yang hanya meliputi pertanian, mengayam dan pendidikan asas untuk mereka dihantar mengajar di sekolah-sekolah di Tanah Melayu. Berlainan sekali dengan mata pelajaran di Kolej Perubatan King Edward VII dan Kolej Raffles. Kolej Raffles menawarkan kurikulum dalam bidang seni dan sains sosial manakala Kolej Perubatan King Edward VII pula menawarkan jurusan perubatan. Jika dibandingkan, terlalu jauh perbezaan antara pengajian tinggi di Tanah Melayu dengan Singapura tersebut.

Penawaran kurikulum dalam bidang seni dan sains sosial di Kolej Raffles misalnya lebih berprestij berbanding apa yang ditawarkan di SITC. Pelajar yang ingin menyambung pelajaran ke sini mestilah lulus sekolah Inggeris. Mereka akan diberikan biasiswa untuk menyambung pelajaran di sini. Pengajaran sastera menyebabkan Kolej Raffles menjadi popular namun akibat terlalu ramai yang keluar dalam bidang ini menyebabkan mereka tidak mendapat kerja dan kerajaan British pada masa itu beralih kepada sekolah teknik dan vokasional.

Kemajuan dalam bidang perubatan telah mendorong Sir Stamford Raffles mencadangkan untuk menubuhkan sekolah perubatan dengan dua tujuan penting iaitu untuk pendidikan kesihatan dan juga tujuan penyelidikan kesihatan. Ia menunjukkan kelas yang tersendiri. Di kedua-dua kolej yang berprestij ini telah lahir pelbagai tokoh penting dalam negara Malaysia seperti Tun Dr Mahathir Mohamad, Tun Abdul Razak, Tun Dr Ismail dan ramai lagi. Lebih teristimewa, kebanyakan tokoh-tokoh penting Singapura dilahirkan oleh Universiti ini seperti Goh Chok Tong, Wong Kan Seng, Chan Heng Chee dan banyak lagi.

Universiti Nasional Singapura juga banyak menyumbang kepada perkembangan ilmu di rantau ini dengan penyelidikan dan kajian yang dilakukan oleh kakitangan atau pelajar universiti ini. Taraf sesuatu universiti ini boleh diukur dengan kerja-kerja penyelidikan yang bermutu sehingga mendapat pengiktirafan antarangbangsa serta mendapat hak paten keatas hasil kerja yang telah dilakukan. Perkembangan yang memberangsangkan Universiti Singapura ini berlaku kerana pembangunan penyelidikan yang dilakukan. Sebagaimana yang disebutkan, pembinaan Kolej Perubatan King Edward VII dan Kolej Raffles antaranya bertujuan untuk menjalankan penyelidikan dalam pelbagai aspek. Universiti ini telah menubuhkan Pejabat Timbalan Presiden ( Penyelidikan dan Teknologi ) yang diketuai oleh Profesor Barry Halliwell untuk membentuk pasukan penyelidikan dan pembangunan penyelidikan sekaligus menubuhkan program penyelidikan yang terkemuka di dunia.

Intipati Pesanan Syeikh Nuruddin Marbu Al banjari Al Makki

Syeikh Nuruddin

Intipati ucapan Tuan Syeikh Nuruddin di UPSI pada 13 mei 2012 
- Guru merupakan orang yang memainkan peranan penting dalam membentuk peribadi seseorang pelajar. Oleh itu untuk mendidik seseorang guru itu haruslah terdidik dengan ilmu Islam.

- Guru merupakan role model kepada pelajar secara langsung atau tidak langsung. Dari perbuatan ke percakapan guru akan ditiru dan diikuti oleh pelajar, oleh itu haruslah seseorang guru itu berakhlak dengan akhlak Islam. Tuan Syeikh juga membawakan cerita mengenai pengajian ilmu oleh Imam Abu Hanifah yang dihadiri oleh 5000 orang namun lebih kurang 500 orang sahaja yang  membawa buku dan pena untuk mencatat apa yang guru ajarkan dan yang selebihnya menjadi pengamat yang akan meneliti segala perbuatan guru.

- Guru haruslah menjaga tingkah laku dan perbuatan kerana ia akan ditiru oleh muridnya. Tuan Syeikh membawakan satu cerita mengenai Rasulullah iaitu bilamana Rasulullah menyuruh sahabat menyembelih dan mencukur rambut. Namun suruhan itu tidak dilakukan oleh para sahabat baginda menyebabkan baginda sedih. Ummu Salamah telah memberi cadangan kepada Rasulullah supaya baginda memulakan sendiri dengan menyembelih dan mencukur rambut terlebih dahulu. Selepas baginda melakukan perbuatan itu, kemudian diikuti oleh semua sahabat baginda. Disini jelas bahawa tingkah laku seorang pemimpin atau guru akan diikuti oleh murid.

- Tuan Syeikh juga berpesan kepada hadirin supaya menuntut ilmu kerana martabat ilmu itu sungguh besar dengan dikemukan beberapa dalil berkenaan martabat ilmu. Untuk dalil itu, boleh beli buku tuan syeikh iaitu Martabat Ilmu dan Ulama ataupun boleh merujuk kitab lainnya seperti kitab Faridah dan sebagainya.

- Hendaklah seseorang itu berhukum dengan Islam dari apapun segi dari segi pelaksanaan syariah Islam, faraid dan sebagainya kerana Islam sudah lengkap dari segala aspek.

- Seseorang guru hendaklah mendahulukan sesuatu sebelum murid kerana murid akan melakukan apa yang akan dilakukan oleh guru. Tuan Syeikh telah memberi contoh, jika seorang guru atau pensyarah tidak nampak batang hidung di surau atau masjid, sudah tentulah sukar untuk mendapatkan pelajar berbuat demikian. Tuan Syeikh juga memberikan contoh, jika isteri kiay ( Nyai )  tidak menutup aurat bagaimana pula dengan pelajarnya, mahu atau tidak menutup aurat.

- Tidak salah mempelajari ilmu dari bukan Islam jika ia tidak ada pada orang Islam contohnya ilmu membaiki telepon. Tapi jika mempelajari teori atau pandangan bukan Islam dan sekaligus terpengaruh dengan pandangan sesat itu, maka ia salah.

- Kita haruslah berbeza dengan haiwan dan orang bukan Islam. Jika kita makan biar makan itu menjadi ibadah, jika kita minum biar minum kita itu menjadi ibadah. 

Sinopsis Kartun Seafood

SeeFood

Seefood adalah sebuah cerita kartun Malaysia versi bahasa Inggeris yang pertama. Dan ia juga merupakan cerita kartun Malaysia yang pertama mendapat sambutan yang luar biasa sehingga berjaya menembusi ke 90 buah negara lain. File mini telah dihasilkan oleh SilverAnt dan diedar oleh Grand Billion bagi Malaysia. Filem arahan Goh Aun Hee memang menarik dari segi kualiti video dan juga jalan ceritanya setanding dengan filem-filem kartun lainnya.

Kisah bermula apabila Julius ( Jerung berinsang putih ) dan Pup ( Yu Bodoh/Bamboo Shark ) pergi bermain di kawasan yang banyak telur ikan Yu Buluh. Tetapi malangnya telur itu telah dicuri oleh 2 orang budak untuk dijual. Pup yang boleh bernafas di atas darat telah didorong oleh seekor ikan pari untuk menyelamatkan telur-telur Yu Buluh daripada budak-budak tersebut. Disebabkan yang lain tidak dapat bernafas maka Pup telah pergi seorang diri untuk menyelamatkan telur tersebut. Dan akhirnya Pup berjaya untuk menyelamatkannya.

 Namun masalah mula timbul apabila Julius telah pergi ke daratan untuk menjadi Pup. Julius naik kedarat dengan sebuah mesin ciptaan Octo ( seekor sotong ). Banyak dugaan yang terpaksa dihadapi oleh Julius. Pertama sekali, dia telah diserang oleh 3 ekor ayam jantan yang ingin membalas dendam. Sebelum itu, Julius telah cuba untuk membaham seekor ayam betina yang juga merupakan kekasih kepada salah seekor ayam yang menyerangnya. Sebelum itu juga, Julius telah dibantu oleh ketam sebagai penunjuk jalan selepas selepas Julius menolong ketam tersebut mendapatkan buah kelapa.

Selepas Pup naik kedarat untuk mencari Julius, Pup telah menjumpai ayam tersebut dan menerangkan mengenai Julius yang sebenarnya. Ayam tersebut sebelum itu telah menangkap Julius dengan menggunakan jarring dan menggolekkannya ke rumah nelayan tersebut. Untuk menebus salah faham tersebut, Ayam tersebut telah bersetuju menolong Pup menyelamatkan Julius.

Akhirnya Julius berjaya diselamatkan dengan bantuan ketam dan ayam ( untuk tahu lebih lanjut kena tengok ceritanya sendirila… ).Cerita ini diakhiri dengan ketiga-tiga ekor ayam tersebut mencipta mesin untuk menyelam ke dalam laut.

Ajaran Maria Lionza

Upacara Perbomohan oleh pengikut
Maria Lionza

Maria Lionza merupakan tokoh utama salah satu agama campuran yang dianuti secara meluas di kawasan Venezuela. Agama ini tidak diakui oleh pihak gereja Khatolik sebagai pengikut Kristian kerana agama ini telah mencampurkan ajaran Khatolik dengan kepercayaan Afrikan,dan  kepercayaan penduduk asal. Maria Lionza dihormati oleh penganutnya sebagai dewi dalam alam semulajadi yang membawa simbol keamanan, kasih sayang dan keharmonian dalam kehidupan. Ajaran Maria Lionza mendapat dukungan yang hebat dalam kalangan masyarakat di negara Venezuela daripada masyarakat di kampong-kampung terpencil hinggalah kepada masyarakat Bandar di negara tersebut. Banyak patung-patung Maria Lionza telah dibawa sbagai penghormatan kepada Maria Lionza. Bahkan penyanyi Ruben Blades dan Devendra Banhart telah mencipta lagu untuk kehormatan Maria Lionza.

Menurut lagenda masyarakat tempatan. Maria Lionza telah dilahirkan pada tahun 1502. Maria Lionza ialah anak kepada ketua masyarakat Indian di wilayah Yaracuy. Patung atau imej Maria Lionza digambarkan sebagai seorang perempuan mempunyai anugerah dan kuat dengan menunggang seekor binatang iaitu Tapir yang besar. Ia digambarkan sebagai seorang yang berotot dan berpakaian hanya menutup bahagian bawah sahaja dengan kedua tangan yang terangkat ke atas.

Beliau dikatakan masih tinggal di atas Gunung Sorte di Venezuela yang merupakan gunung suci bagi pengikut ajaran ini. Pengikutnya akan datang ke gunung ini untuk memberi penghormatan kepada Maria Lionza dengan memanggilnya sebagai Queen atau permaisuri. Kerana tradisi yang dilakukan oleh masyarakat ini, Gunung Sorte telah diwartakan oleh kerajaan sebagai Taman Negara pada tahun 1980-an. Nama Maria Lionza ini berasal daripada Santa Maria de la Onza ( Saint Mary of the Jaguar ) daripada nama penuhnya iaitu Santa Maria de la Onza Talavera del Prato de Nivar. Nama ini telah diberi oleh Gereja Khatolik Kristian . Akhirnya beliau hanya dipanggil sebagai Maria Lionza.

Agama Maria Lionza bertapak di gunung Sorte dalam negeri Yaracuy di Venezuela. Sebagai pusat bagi agama ini, disini terletak altar Maria Lionza yang utama. Disini merupakan tempat bagi jemaah “haji” dari seluruh Venezuela untuk memberi penghormatan. Walaupun sepanjang tahun dikunjugi oleh pengikut ajaran ini, namun tarikh yang paling penting ialah pada 12 Oktober kerana pada hari ini bomoh-bomoh utama dan pemimpin-pemimpin utama dalam ajaran Maria Lionza ini akan berhimpun di Gunung Sorte. Mereka akan melakukan pertunjukkan puak yang dipanggil “ Baile de las Brasas” dimana mereka akan melakukan tarian tradisional masing-masing. Di gunung Sorte, para bomoh akan melakukan perbomohan untuk mengubati penyakit penduduk . Ramai daripada penduduk Venezuela mendapatkan rawatan tradional disini. Bomoh akan menyeru kuasa halus dan menyakiti diri sendiri sebelum melakukan pengubatan seperti bedah batin dan sebagainya.

Sejarah Perayaan Cinco De Mayo

Gambar Hiasan

Pertempuran Puebla merupakan sebuah pertempuran yang berlaku diantara askar Mexico dengan askar Perancis semasa penaklukan yang dilakukan oleh Perancis keatas Mexico berdekatakan Bandar Puebla. Pertempuran ini berlaku pada 5 May 1862. Pertempuran ini melibatkan kekuatan tentera Mexico seramai 4,500 orang yang di pimpin oleh Ignacio Zaragosa Seguin dan tentera Perancis seramai 6040 orang. Walaupun tentera Perancis lebih ramai dalam penaklukan ini namun Perancis telah mengalami kegagalan yang besar apabila seramai 462 orang tentera Perancis mati dan lebih daripada 300 orang mengalami kecederaan selain 8 orang ditawan. Berbanding dengan Perancis, dipihak Mexico hanya mengalami sedikit sahaja kemusnahan apabila hanya melibatkan kematian seramai 83 orang dan seramai 131 orang tentera cedera dan 12 orang lagi hilang. Ini merupakan kemenangan besar kepada tentera Mexico dalam menghadapi penaklukan yang dilakukan oleh Perancis.

Bagi mengingati peristiwa pertempuran Pueblo tersebut, masyarakat pada masa itu telah merayakan perayaan Cinco De Mayo. Cinco De Mayo merupakan perayaan yang lebih bersifat serantau daripada bersifat kebangsaan. Ini kerana, kejayaan ini bukan hanya disambut oleh orang Mexico tetapi turut disambut di Amerika dan tempat lain di dunia sebagai perayaan warisan dan kebanggaan rakyat Mexico kerana berjaya menewaskan kuasa besar pada masa itu iaitu Perancis. Walaupun perayaan ini dianggap perayaan serantau namun sambutan besar-besaran hanya dilakukan di Pueblo iaitu tempat berlakunya pertempuran tersebut. Perayaan ini menyediakan makanan , minuman , tarian dan muzik.

Walaupun kemenangan ini disambut sehingga sekarang namun fakta sejarah tidak boleh menafikan bahawa Mexico telah jatuh ke tangan Perancis setahun kemudian. Kekalahan ini hanya menundakan penaklukan Perancis keatas Mexico bukannya menghentikan terus niat Perancis untuk mendapatkan Mexico. Selepas melakukan penaklukan keatas Mexico, Perancis telah mengangkat Maximilian I sebagai Raja Mexico pada tahun 1864 namun beliau tidak diakui sebagai raja terutamanya oleh Amerika mungkin disebabkan kenaikan baginda ke takhtha negara dengan bantuan Perancis. Namun Perancis telah diusir pada tahun 1867 iaitu selepas 4 tahun menduduki Mexico.

Ramai yang tidak menyangka bahawa peperangan Pueblo berlaku selepas Mexico menghadapi perang saudara. Perang saudara ini atau lebih dikenali sebagai Gerakan Reformasi berlaku pada tahun 1858 iaitu tidak lama selepas Liberal telah meluluskan satui draf undang-undang untuk mengurangkan kuasa gereja Khatolik( Gereja Khatolik memainkan peranan besar keatas penduduk Mexico sehingga sekarang ). Semasa konflik bersenjata ini, Mexico telah terbahagi kepada 2 bahagian pertama ditadbir oleh Konservatif di Mexico City dibawah Pimpinan Felix Zuloaga dan satu bahagian lagi dikuasai oleh Liberal di Veracruz di bawah pimpinan Benito Juarez yang merupakan Presiden Mahkamah Agung. Konservatif yang mendapat sokongan Paus telah berjaya memenangi siri pertempuran awal namun kedudukan di Mexico City tersebut tidak menguntungkan dari segi ekonomi berbanding dengan Liberal yang berada dikawasan pelabuhan. Dengan sumber kewangan yang ada akhirnya Liberal telah bertindak membesarkan ketenteraanya dan mengambil alih Mexico City daripada Konservatif pada 1861 iaitu setahun sebelum peristiwa perang Pueblo.

Perang Pueblo mungkin tidak berlaku jika tiadanya perang saudara ini. Kerana perang saudara ini telah menyebabkan Mexico kehabisan sumber negara sedangkan mereka masih berhutang berjuta-juta dolar dengan negara asing. Mexico telah membekukan pembayaran hutang tersebut selama 2 tahun menyebabkan Perancis, Britain dan Sepanyol bertindak balas dengan menghantar tentera ke Veracruz lewat 1861. Pada masa itu Amerika sedang menghadapi perang saudara. Namun Britain dan Sepanyol tidak menyerang tetapi Perancis dengan kekuatan 6000 tentera telah bertindak menyerang untuk menguasai Bandar di Mexico dengan disokong oleh Konservatif yang kalah dalam perang saudara sebelum ini. Pada tahun 1862 tersebut tentera yang digunakan oleh Perancis merupakan tentera yang elit yang sering menang pertempuran di Asia Tenggara dan Afrika Utara. Perancis terlalu yakin untuk menang dalam perang tersebut disebabkan ketenteraan Perancis pada masa itu merupakan tentera yang terhebat. Pada 5 mei berlaku pertempuran sepanjang hari yang menyaksikan Perancis mengalami kalah yang teruk sekaligus telah memaksa tentera Perancis untuk berundur.

Disebabkan kekalahan di Puebla ini, Maharaja Nepoleon III amat marah dan telah menghantar tentera seramai 30,000 orang untuk menakluk Mexico. Pada kali ini, Perancis tidak menghadapi banyak masalah untuk menakluk Mexico. Juarez dan penyokongnya telah lari ke kawasan hutan untuk melakukan aktiviti bergerila. Namun hanya selepas beberapa tahun penaklukan itu berlaku, Nepoleon III telah menarik balik tentera dari Mexico disebabkan oleh kebangkitan Prussia yang menewaskan Denmark dan Austria dan mungkin akan menuntut wilayah  Alsace and Lorraine daripada Perancis. Wilayah tersebut adalah wilayah yang dipertikaikan. Perang saudara pun mula berlaku di Perancis, Amerika juga telah memberi tekanan kepada Perancis dengan membekalkan senjata kepada tentera Juarez. Pada tahun 1866, Perancis mula menarik tenteranya di Mexico. Raja Mexico pada masa itu telah dijatuhkan hukumantembak.

Perayaan ini dirayakan di Mexico namun bukanlah perayaan yang utama bagi masyarakat Mexico berbanding dengan Hari Kemerdekaan pada 16 September. Pada tahun 1960, seorang aktivis Mexico di Amerika Syarikat iaitu Chicano telah menggunakan perayaan Cinco De Mayo untuk menunjukkan kehormatan bangsanya. Perayaan ini telah menjadi satu perayaan yang besar di Amerika Syarikat dengan dihadiri oleh beratus ribu orang terutamanya di Las Vegas.

Autobiografi Siri 2 ....

Autobiografi Siri 1 

Dewan Semekar
( sumber : Alumni Semekar )

Saya sering merindui suasana di sekolah terutamanya selepas waktu asar. Mungkin kerana hembusan angin yang mendamaikan pada petang ini menyebabkan memori lama kembali berkunjung ke benak fikiran. Selama  13 tahun berada di alam sekolah, saya amat merindui yang berlaku di Tingkatan 3, tingkatan 5 dan tingkatan enam atas. Kenangan pada masa ini amat banyak.  Pada tingkatan 3 saya telah naik ke kelas no 1 ( kelas 3RK ) yang sebelumnya dari kelas 203. Kenaikan kelas ini merupakan perkara yang tidak dijangka sama sekali kerana saya bukanlah pelajar yang cerdik dan bukanlah seorang pelajar yang berdisiplin. Rekod ketidakhadiran ke sekolah amat teruk, tingkatan satu sahaja dalam rekod tidak hadir selama lebih 61 hari ( lebih 2 bulan tu ), semasa tingkatan 2 pula rekod yang hampir sama dikekalkan. Semasa tingkatan 2 itu juga saya pernah tidak hadir ke sekolah selama 11 hari berturut-turut pada bulan Febuari dan hanya hadir selama 8 hari sahaja pada bulan tersebut. Saya juga pernah menerima sebanyak 3 surat amaran kerana tidak hadir ke sekolah tapi satu pun daripada surat tersebut tidak diserahkan kepada ibubapa sebagaimana arahan Cikgu Jamilah.[1] Kebetulan GPK HEM[2] pada masa itu menunaikan umrah. Jadi urusan tatadisiplin saya tersebut terpaksa ditangguhkan. Guru yang memang tidak boleh dilupakan pada masa ini adalah cikgu Rezmi dan Cikgu Juraimi.

Cikgu Rezmi agak slow and steady namun semasa kelas beliau pelajar boleh dikatakan pasif dan dilarang membuat bising. Jika buat bising juga, pelajar tersebut akan dipanggil kedepan dan diadakan upacara halau syaitan dengan memukul dahi pelajar. Pernah suatu ketika beliau terkena air liur yang diludah oleh pelajar di blok dekat surau tu, Beliau tangkap pelajar tersebut dan membawa ke kelas kami untuk di”tarbiyah”.[3]  Kedua Cikgu Juraimi[4] walaupun agak kelawar tapi agak tegas. Kami hampir satu kelas yang tidak menyiapkan tugasan matematik telah dibariskan di luar kelas lebih tepat dikawasan longkang kemudian kami perlu melakukan ketuk ketampi secara serentak. Bukannya sedikit kena ketuk ketampi tu tapi mujurlah saya pada masa tu masih seorang yang kurus.  Semasa kelas beliau juga, kami sering menjadi mangsa “penderaan” terutamanya kerana tidak dapat menjawab soalan yang diberi. Berdiri atas kerusi dan meja adalah perkara biasa pada masa tu. Semasa tingkatan dua ini juga berlaku peristiwa yang menyayat hari bagi saya apabila rakan sekelas saya semasa tingkatan 1, iaitu Aizuddin meninggal dunia akibat kemalangan bersama sepupunya di hadapan Masjid Kampung Tok Dor . Saya sendiri sempat melihat jenazah beliau yang berada dibawah lori dan masih berpakaian sekolah. Al-Fatihah.

Pada tahun ini, Pengetua[5] telah bersara. Beliau merupakan pengetua yang “happy” dan sukar untuk marah kepada pelajar walaupun pelajar bising semasa ucapan beliau di perhimpunan pagi. Semasa pentadbiran beliau juga, disebabkan sifat baik beliau, banyak pelajar yang ponteng sekolah dan kelas atau sekurangnya lompat pagar untuk membeli makanan diluar semasa rehat. Masalah moral juga banyak berlaku disekolah pada masa itu. Saya sendiri secara peribadi pernah melihat “aksi ringan” pelajar didalam kelas di blok bilik pengawas. Lebih daripada itu, saya pernah melihat seorang pelajar lelaki dari Tok Dor ( nama dirahsiakan ) memberi air mani kepada pelajar perempuan di tempat yang terbuka dan perempuan tersebut hanya ketawa sahaja. Bukan niat hendak memburukkan sekolah tapi iaitulah yang berlaku pada masa itu. Kejadian lawan guru juga adalah perkara biasa pada masa itu bahkan guru sendiri seolah-olah takut dengan pelajar. Mungkin pelajar yang mencecah 2000 orang itu sukar untuk dikawal oleh pihak sekolah itu sendiri. Pada tahun 2003, juga Sekolah Menengah Kebangsaan Tembila telah dibuka dan pelajar di SMK Renek telah berkurangan. Semasa pengetua[6] baru mengambil alih, tindakan tegas mula diambil. Pelajar yang tidak hadir ke sekolah akan dirotan oleh guru yang bertugas. Paling seronok apabila yang merotan adalah guru perempuan sebab perlahan berbanding guru lelaki yang menggunakan sehabis tenaga untuk merotan pelajar. Pengetua Ayahanda pun tidak kurang garangnya. Semasa awal beliau disini, boleh dikatakan banyak kes-kes disiplin diselesaikan dengan cara “kekerasan” sehingga pelajar yang paling samseng pun takut dengan beliau. Keadaan disiplin semakin terkawal apabila pelajar semakin berkurang sehingga lebih kurang 800 orang sahaja apabila beberapa buah sekolah berhampiran dibuka seperti SMK Tok Dor, SMK Jabi dan SMK Guntong. Keadaan ini memudahkan urusan pentadbiran di sekolah itu sendiri. Jika ditanya kepada saya siapakah tokoh reform SEMEKAR, pasti saya akan menjawab 2 orang pertama Tn Haji Abdul Rahman Jusoh dan Ustazah Latifah. Dua orang guru ini menyumbang jasa yang besar dalam pembangunan sekolah terutamanya dari segi sahsiah pelajar tanpa mengabaikan sumbangan yang diberikan oleh guru lain.

---

[1]  Saya pun tidak berapa ingat nama cikgu tapi kuat mengatakan bahawa cikgu tersebut bernama Cikgu Jamilah. Beliau adalah guru kelas 203 pada tahun 2003. Seorang yang baik dan betudung labuh. Beliau berpindah sekolah kalau tidak silap pada tahun 2005.

[2]  GPK HEM pada masa ini kalau tidak silap adalah Cg Husin.

[3] Faham-faham je la maksud tarbiyah tu

[4]  Beliau mengajar mata pelajaran matematik

[5]  Kalau tidak silap, pengetua pada masa ini ialah Hajah Kalthom.

[6] Ayahanda Tuan Haji Abdul Rahman,